ยิ้มกับตัวเองทุกครั้ง แล้วยังนั่งริมหน้าต่างเสมอ ลมหายใจเข้าออกยังเป็นเธอ อีกยังเผลอเรียกเธอประจำทุกที ไม่เคยเข้าใจตัวเองเหมือกัน ว่าฉันทำอะไรอยู่ตอนนี้ ทำไมนะถึงยอมซื่อสัตย์จงรักภักดี ทั้งๆที่ไม่เห็นจำเป็นอะไร เธอก็จากไปนานแล้ว ก็ไม่เห็นวี่แววว่าคนดีอยู่ไหน ดึกดื่นคืนนี้เคล้าคลอเคียงใคร แค่คิดหัวใจก็ร้าวรอน แต่คงได้แต่รอ ทั้งๆที่เริ่มท้อเริ่มไหวอ่อน เหนื่อยเต็มทีก็เข้านอน ถึงแม้ทุกตอนของค่ำคืนฝันร้ายทุกที
22 กันยายน 2549 08:53 น. - comment id 608244
ไม่ได้พบกัน เนิ่นนานเพียงใดใจแอบคอย แอบหวังสักวันจะได้พบกัน
22 กันยายน 2549 15:30 น. - comment id 608414
ไม่เคยเข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมเรานั้นต้องรอคอยเขา ทั้งที่จริงจริงในชีวิตของเรา ก็ยังไม่ถึงกับเรื่องว่าเศร้าเมื่อตอนเขาจากไป มาคอยเป็นเพื่อนนะค่ะ
22 กันยายน 2549 20:58 น. - comment id 608536
การรอคอยไม่ใช่สิ่งที่ผิดแต่การหมกมุ่นกับการรอคอยมันอาจทำร้ายเรานะจ๊ะ แต่ก็ขอไห้สมหวังกับสิ่งที่รอนะ
23 กันยายน 2549 13:35 น. - comment id 608668
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจนะ แต่ว่าบางช่วงชีวิตก็มีบาง อาจดูเหมือนโง่กับการรอสิ่งที่รู้ว่าไม่ได้มา แต่ก็เจ็บใจจะรอค่ะ