เฝ้าแต่เรียกเพรียกหารักในครั้งก่อน ใจอาวรเฝ้าคิดคร่ำครวญหา คิดถึงรักครั้งเก่าที่จากลา แม้ยามนิทรายังมีแต่ภาพเธอ วันปีเคลื่อนคล้อยเฝ้าแต่คอยรัก ไม่รู้จักห้ามใจไม่ให้เพ้อ ไม่เข้าใจทำไมยังคิดถึงเธอ เฝ้าละเมอเพ้อหาทุกวี่วัน วันเวลาอาจทำให้ลืมเลือน แต่ความฝันยังเตือนย้ำใจฉัน ถึงรู้ว่าหมดสิ้นแล้วคืนและวัน แต่ใจฉันก็ไม่อาจรับความจริง