เรื่องเก่าๆของผมเอง.
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
เรื่องเก่าเก่าของคืนวันที่ผันผ่าน
คิดอยู่นานเอามาเล่าจะดีไหม
แต่เรานี้ไม่กล้ายังจะทำใจ
กลัวว่าเล่าออกไปไม่เหมือนเดิม
เรื่องเกิดขึ้นอยู่โรงเรียนตอนที่พัก
เราพูดคุยรู้จักทักปราศัย
ได้พูดคุยเรื่องรักของหัวใจ
เราสองคนมีให้ตลอดมา
แต่ไม่นานความรักก็ผันเปลี่ยน
เธอไปเรียนที่อื่นห่างไกลหนา
เรารักเธอแต่เธอทำมายา
เราขอโทษที่ว่าเธอรุนแรง
ในวันหนึ่งเห็นเธอเดินกลับเขา
คนที่เรานั้นรักและห่วงหา
ไปกลับเขาขอให้เธอนั้นกลับ
เพื่อบอกลาเราบ้างจะขอบคุณ
เหมือนเราโดนฟ้าฝ่าลงกลางใจ
แล้วน้ำตามันไหลให้เธอหนา
เรานั้นโกรธที่เธอไม่บอกลา
เหมือนฟ้าฝ่ากลางใจฉันไม่ลืม
อยากจะเล่าต่อไปใจไม่ไหว
ที่หัวใจของเราปวดหนักหนา
ไม่ไหวแล้วนะเธอแม่แก้วตา
แล้วก็มีน้ำตาไหลเป็นทาง
............................................
หยิบเรื่องเก่าๆของหัวใจเอามาเล่า..