รถเมล์ คันที่หนึ่ง ตะบึง มาจากไหน ฉันมอง ลอดลงไป ไม่เห็น หน้าแก้วตา รถเมล์ คันที่สอง ฉันมอง สอดส่องหา ทำไม ยังไม่มา หรือว่า มัวติดฝน รถเมล์ คันที่สาม คนงาม ยังล่องหน ในใจ เริ่งกังวล ร้อนรน แทบร้าวราน รถเมล์ คันที่สี่ ใจพี่ นี้หักหาญ ยืนรอ เธอตั้งนาน วิ่งผ่าน ไร้วี่แวว ระเมล์ คันที่ห้า ถึงครา พี่ลาแล้ว คนเดียว เหลียวมองแนว ใจแป้ว ไม่เห็นเธอ.