เธอมอง...ตัวฉัน...แค่เพื่อน ทำเหมือน...ฉันไร้...ตัวตน เธอทำ...ให้ฉัน...สับสน กังวล...ปนความ...ขมใจ ต้องทำ...ว่าเธอ...แค่เพื่อน ย้ำเตือน...ไม่ทำ...หวั่นไหว ทำเป็น...ว่าเรา...คนใกล้ แต่ใจ...ช่างไกล...เหลือเกิน ทุกครั้ง...ที่เดิน...ข้างข้าง บางครั้ง...เหมือนเรา...ห่างเหิน ทุกครั้ง...ที่เรา...ก้าวเดิน เกือบเกิน...ความจริง...ของใจ หัวใจ...หวั่นไหว...สับสน วกวน...เกินอด...ทนไหว ล้นหนัก...แต่ยาก...บอกไป หัวใจ...ช้ำใน...เกินทน อยากบอก...ให้เธอ...ได้ฟัง ถ้าพลั้ง...บอกไป...ไร้ผล ไม่บอก...กลัวใจ...ทุกข์ทน เป็นคน...ไร้รัก...จากเธอ
22 สิงหาคม 2549 14:58 น. - comment id 600251
ตอบกลอน\"เพื่อน\" ของนครา ประไพพงศ์ รึเปล่านา...หุหุ.ห.
22 สิงหาคม 2549 15:33 น. - comment id 600266
....กลอนที่แต่งออกมาจากความรู้สึกจริงๆที่ตัวเองกำลังเจออยู่ตอนนี้.... ... เค้าเป็นเพื่อนสนิทที่ตอนนี้อาจจะไม่สนิทแล้วมั้ง อยากให้เค้าได้อ่านนะ.... เค้าจะได้รู้ชะทีว่ามีเพื่อนเค้าคนหนึ่งกำลังจะหัวใจสะลายเพราะเค้า
22 สิงหาคม 2549 16:47 น. - comment id 600312
อย่า เสีย ใจ ร้องไห้ เลย แค่เพื่อนคนหนึ่ง ... เค้าไม่รู้สึกอะไร ก้อ ปล่อยเค้าไป .... เข้มแข็ง ลุกขึ้นไปวิ่งเล่น ในโลกกว้างใหญ่ มีอะไร สดใส อีกเยอะเลย
22 สิงหาคม 2549 18:07 น. - comment id 600350
มาช่วยร้องไห้เป็นเพื่อนค่ะ... ร้องพอแระ หันกลับมาดูแลตัวเองดีกว่านะคะ ชีวิตนี้เป็นของเราค่ะ ทำไมต้องเอาตัวเราไปเป็นทุกข์เพราะคนอื่นล่ะคะ ยิ่งแค่เพื่อนสนิทด้วยแล้ว ให้คุณร้องไห้แค่ไหน ก็ไปไม่ถึงใจเขาหรอกค่ะ เพราะเขาไม่เคยรับรู้นี่คะ กลับมาสู่โลกความจริงดีกว่าค่ะ ดูสิคะรอบๆตัวคุณ มีคนที่เขารักคุณอีกตั้งมากมาย คุณล่ะ รักตอบพวกเขาหรือยังคะ เอาใจช่วยให้หายเศร้าเร็วนะคะ