ไม่กล้าจริงจังอะไรกับความรัก เหมือนศาลาให้พิงพักแล้วก็จาก เคยทุ่มกายใจหวังไว้มาก บทสุดท้ายเมื่อรักจากก็เจ็บช้ำ ได้เพียงหลบเลียแผลที่เกิดในมุมมืด ตราไว้บนกำพืดของคนแพ้ ไม่ไปไหนกลัวใครเห็นความอ่อนแอ ก้มหน้ารับความแพ้เพียงลำพัง ไปเถิดนะไปดีดังที่หวัง หากเธอยังไม่พอหรือสมหวัง ก้าวต่อไปค้นหารักที่จีรัง อย่าให้พังเหมือนฉันวันนี้เอย...
22 กรกฎาคม 2549 09:04 น. - comment id 591641
ไม่กล้าจริงจังกับความรัก? ไม่กลัวคนนั้นจะเสียใจเหรอคะ
22 กรกฎาคม 2549 09:15 น. - comment id 592009
ความเจ็บช้ำของวันนี้ คือ \"ความเข้มแข็ง\" ของวันพรุ่งนี้ค่ะ... (ดวงอาทิตย์ลับฟ้าช่วงเย็น พรุ่งนี้เช้าก็ส่องแสงใหม่นะ) แวะเข้ามาทักทายค่ะ :-
15 กันยายน 2549 17:37 น. - comment id 606433
หากเปรียบเป็นศาลาที่พักพิง ฉันจะนิ่งให้เธอได้อาศัย อุ่นไอรักจากใจที่ห่วงใย เข้มแข็งไว้อย่าท้อถอยนะ...คนดี