อะไรที่ทำให้รัก...ต้องสูญเปล่า.... หรือเป็นเพราะเรา...ไปกันไม่ได้... คุณบอกฉัน.....เราต่างกันมากเกินไป... ....ทั้งๆที่หัวใจ...ไม่ต่างกัน... แต่ด้วยการงานและหน้าที่.... จึงไม่มี..ช่วงเวลาตามหาฝัน... แต่ในใจ...ทั้งรัก..ทั้งผูกพันธ์.... ห่วงใยคุณ..ทุกคืนวัน..ไม่ห่างไกล... จะถือโทษ..อย่างไร..ก็ไม่ว่า... แต่ได้โปรด..กลับคืนมา...จะได้ไหม... น้ำตาเอ่อ..ท่วมท้น..ล้นหัวใจ... มองคุณเดินจากไป...หัวใจชา..... ฟ้าวันนี้ไม่มีดาว..ช่างมืดมิด... เหมือนชีวิต..ผ่านไป..อย่างไร้ค่า... มีเพียงเรา...ความว่างเปล่า...และ..น้ำตา... กับเวลา..ที่จากไป..ไม่กลับคืน....
22 กรกฎาคม 2549 08:41 น. - comment id 591991
บรรยายความรู้ด้วยคำที่เรียบง่าย แต่พอจับคำมารวมกัน มันเพราะมากเลย อ่านแล้วเศร้า เพราะเราก็ เจอกับตัว บายจ้า
22 กรกฎาคม 2549 18:59 น. - comment id 592193
ขอบคุณค่ะ..สำหรับคำชม... เราอาจจะเห็นด้วยกับคุณค่าของคำที่เรียบง่าย... แต่ที่มากไปกว่านั้น...คือความรู้สึกค่ะ.. ขอบคุณจริงๆ...จากใจ
23 กรกฎาคม 2549 09:21 น. - comment id 592244
คุณสือความหมายได้ดีจังนะค่ะ แต่ถ้าเพื่อนเราเข้าใจ โปรดรับรู้ไว้คุณไม่เคยคลายจากใจ ไปไหนเลย