๐๐๐กลับมาแล้วแก้วตาที่ผ่าแตก อันรอยแยกแตกกลับชิดพิสมัย แม้รักเจ้าเศร้าโศกวิโยคไป กลับมาหารักเก่าได้ไม่ลืมเลือน ต่อจากนี้ขอให้เจ้าจงเหมือนเก่า คิดว่าเรานั้นต้องเป็นมากกว่าเพื่อน อันรักแท้แค่มีได้ไม่แชเชือน แม้ฝางเขื่อนมิอากกั้นปันหัวใจ เมื่อกลับมาลืมทุกโศกวิโยคสิ้น เมื่อกลับข้ามิพรากรักเดียวดาย แม้ชีพหายวายวางมิจางไป...