- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - สายลมหนาวพัดพริ้วคอยปลิวโบก สายลมหนาวกรรโชกความอุ่นหนี สายลมหนาวแทรกตัวทั่วอินทรีย์ สายลมนี้พัดเปลี่ยวโดดเดี่ยวใจ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ใจที่เคยอ้างว้างยังหมองเศร้า ใจที่คอยคอยเฝ้า . . . เขาอยู่ไหน ใจที่รอ รอเธอ เสมอไป ใจที่เฝ้า เธออยู่ไหน ใจยังคอย - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - คงมีเพียงสายลมอยู่เป็นเพื่อน ยังคอยเตือนย้ำใจที่เหงาหงอย คราบน้ำตาเปื้อนหน้ายังเป็นรอย ใจดวงน้อย เปล่าเปลี่ยว เหี่ยวในทรวง - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
11 กรกฎาคม 2549 22:17 น. - comment id 589675
เมื่อสายลมผัดผ่าน สิ่งวันวานมิหวลหัน ว่าในแต่ละวัน ลมหายใจนั้น ไม่เหมือนเดิม ..........คนหลงทาง..........
11 กรกฎาคม 2549 23:12 น. - comment id 589679
คอยใครอ่ะ น่าสงสาร
12 กรกฎาคม 2549 04:32 น. - comment id 589703
การรอคอยเป็นการพิสูจน์จิตใจให้อดทนและเข้มแข็งครับ...ผมคิดเช่นนี้จริง ๆ
13 กรกฎาคม 2549 08:40 น. - comment id 589906
ความเหงา...ร้าวใจนะคะ... บางครั้งรู้สึกมีความสุขกับมัน... บางครั้งก็รู้สึก เจ็บปวดกับมัน... แต่ก็ต้องอยู่กับมัน เกือบจะทุกเวลา...
13 กรกฎาคม 2549 12:16 น. - comment id 589987
ทีนี้นะ ไม่มีลมก็หนาว อิอิ......เย็นถึงกระดูก...