สายฝนพรำ...ยามช้ำใจ

ยามสายฝน โปรยปราย ละลายเมฆ
แสนวิเวก วังเวงใจ กระไรหนอ
ยิ่งกระหน่ำ ซ้ำร่างกาย ยังไม่พอ
ยังขอต่อ ลามทั่วห้อง ของหัวใจ
พอก้อนเมฆ ก้อนสุดท้าย ย้ายลงต่ำ
เม็ดฝนพรำ ทีละเม็ด คล้ายเกล็ดใส
เหมือนชีวิต เริ่มผิดเพี้ยน เปลี่ยนหมุนไป
ในหัวใจ ยิ่งทนทุกข์ ทรมา
ฝนหยาดหยด รดอยู่ใน หัวใจฉัน
ทุกคืนวัน มันขื่นขม ระทมหนา
ฝนหนึ่งหยด เทียบกับช้ำ ย้ำอุรา
ฝนกระหน่ำ ดั่งช้ำมา ถาโถมกาย
เมื่อไหร่หนอ ฝนจะหาย กลายเป็นแดด
ให้เผาแผด จนผืนดิน น้ำเหือดหาย
เมื่อไหร่หนอ ความเจ็บช้ำ จักคลี่คลาย
เจ็บสลาย ดั่งเธอตาย ไปนิรันดร์

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

ลอยไปในสายลม 7 ก.ค. 2549 17:01 น. - ID 90949

1329

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/90949 ที่มา: ลอยไปในสายลม

comments powered by Disqus

นายเมเม่

7 กรกฎาคม 2549 18:02 น. - comment id 589225

โอ ว! เศร้าจัง   ไม่อยากตากฝนเลย
กลัวเจ็บเหมือนในลอน
แต่งกลอนพราะจัง อ่านแล้วรู้สึกเจ็บช้ำด้วยคน

สาวดำ-รำพันรัก

7 กรกฎาคม 2549 20:07 น. - comment id 589246

 โฮ .... กลอนแวว ต่างกะความรู้สึกและกะความเป็นจริงของเราเลยนะ 
เพราะไรรู้ม่ะ  ... กะพอฝนตกทีไรนะหลังคารั่วทู๊กที ... เซ้ง เซ็ง หง่ะ 
......... Miz  U นะยะ

เพียงพลิ้ว

8 กรกฎาคม 2549 08:52 น. - comment id 589288
```
ช้ำใจในคืนฝนเหรอน้องแวว
```
น้ำแข็งไส

8 กรกฎาคม 2549 09:50 น. - comment id 589295

ammydear

8 กรกฎาคม 2549 11:01 น. - comment id 589303



สวัสดีค่ะ ลอยไปในสายลม....

ฝนในใจเธอจะสิ้นสุดลงเมื่อใด

กี่คราวที่ใจของเธออ่อนล้า

เจ็บเป็นเรื่องธรรมดาจะมาสิ้นหวังทำมัย

ความทุกข์ความเศร้าโลกมีให้เราเข้าใจ

ร้องไห้ทำมัยเสียใจนานไปหรือเปล่า.....

เดียร์ มาเป็นกำลังใจให้ ลอยไปในสายลมค่ะ ^-^ ....

ดูแลรักษาสุขภาพมากๆๆด้วยน๊าาา....