ยินเสียงฝนตกพรำๆในค่ำนี้ ใยวจียิ่งเหงาเศร้าแท้หนอ จินตนาการว่ามีเธอมาเคลียคลอ กอดพนอฟังเสียงฝนนี้ข้างกัน แต่ความจริงเธออยู่ไกลเพียงใดเล่า ได้เพียงเฝ้าแต่คิดถึงรำพึงหา สัมผัสเธอได้แต่เพียงแค่วาจา อยากสัมผัสกายาห่างไกลเกิน
5 กรกฎาคม 2549 08:05 น. - comment id 588660
ได้สัมผัสแต่วาจา ยังพออุ่นใจนะคะ
5 กรกฎาคม 2549 08:25 น. - comment id 588669
สวัสดีค่ะ ค่ำคืนนี้ที่ฝนพร่ำ หัวใจร่ำไห้โหยหา อยากเคียงใกล้ใจพี่ยา น้องแก้วตา...รอพนอคลอไออุ่น.... ก่อนนอน ข่มตาหลับยากเหลือ เพราะเสียงฝน ทำให้คิดถึงใครคนไกล... ทรมานจังค่ะ โทรไปก็ไม่ติด Network busy ...ทรมานจัง...
5 กรกฎาคม 2549 11:09 น. - comment id 588710
ละอองฝน... ปลิวว่อนระคนปนน้ำตา ... ที่รินไหลอาบแก้ม คือ น้ำจากฟากฟ้า ... หรือหลั่งมาจากอุรา ... จากหัวใจ ... เสียงฝน... ดังระคนปนเสียงสะอื้นไห้ ... เป็นเสียงร้องคร่ำครวญจากหัวใจ ... หรือเทวดาท่านใดให้มา ... ขอร้อง ... ตะโกนก้องห้องห้วงแห่งเวหา ... ได้โปรดเถิดท่านเทวดา ... สั่งฝนลาฟ้าให้ที... ปวดใจ... ความเจ็บปวดหลั่งไหลจากไหนนี่? ดั่งถาโถมทับถมจมทวี... เจ็บปวดนี้...มาพร้อม...ฝน...หรือไร? ฉันรู้ ... เคยกู่ร้องวอนฝนอย่าไปไหน... แต่วันนี้ ...ยามฝนตก...ต้องดวงใจ รวดร้าวไหว ...เจียนตาย...อยากจากลา... ขอร้อง ... ตะโกนก้องห้องห้วงแห่งเวหา ... ได้โปรดเถิดท่านเทวดา ... สั่งฝนลาฟ้าให้ที... .. ..