...ปิดตัวเอง..จากโลกกว้างใหญ่.. เลือกร้องไห้..ในโลกเหงา-เหงา.. ความเป็นจริง..ความห่างไกล..ระหว่างเรา แค่สายลมพัดผ่านเบา-เบา.. ใจเศร้า-เศร้า..ก็ไหวก็เอน.. ...นี่หรืออาการเหงาใจ.. ปกปิดน้ำตาไว้..ในโลกซ่อนเร้น.. กลัวสายตา..จะฉายออกมาอย่างชัดเจน ว่าสิ่งที่ฉันเป็น... -แค่คนอ่อนแอ-
1 กรกฎาคม 2549 21:41 น. - comment id 587866
ดูรูปถ่ายรักหวานแต่กาลก่อน ยิ่งอยากย้อนสิ่งต่างต่างเหมือนอย่างเก่า แล้วน้ำตาหยดหนึ่งซึ่งช่วยเรา คลายบรรเทาร่องรอยร้อยแผลช้ำ สบายดีนะ
2 กรกฎาคม 2549 09:15 น. - comment id 587903
..บทกลอนของพาฝัน..เศร้าจัง.. พี่เรนแวะมาทักทายนะคะ.. คิดถึงฝันนะคะ....
2 กรกฎาคม 2549 13:33 น. - comment id 587956
คุณ.(จุด?) - -- --ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะคะ พี่เรน - -- คิดถึงเหมือนกันค่ะพี่เรน.. ดีใจจัง..พี่เรนยังไม่ลืมฝันด้วยแหละ ^^ ฮิ้ววววววว
2 กรกฎาคม 2549 21:33 น. - comment id 588038
ในโลกฝันสวยสดงดงามยิ่ง แต่โลกจริงรุ่มร้อนซ่อนความเหงา จะมีรักต้องซ่อนย้อนบังเงา อยากแบ่งเบาคลายหมองจองใจเธอ อย่าเศร้าไปเลย ยังมีเราอีกคนนะ ที่ไม่เคยลืม
4 กรกฎาคม 2549 17:22 น. - comment id 588541
พี่ฤกษ์ - สวัสดีค่ะพี่ฤกษ์ ไม่ได้เจอกันนานเลยเน๊อะ ^^ ขอบคุณที่แวะมาค่ะ