ครั้งหนึ่ง..เคยถามว่าเธอรักฉันแค่ไหน คำตอบที่ให้..แทนระยะทางอันยาวไกลในห้วงหาว มือหนึ่งชี้วาดออกไป....จากนี่ถึงดวงดาว... ใจหนึ่งปวดร้าว..รักเราไม่อาจเทียบเท่าที่เธอเคยมี ปลอบใจตัวเอง..ว่าสักวันเถิดสักวัน เมื่อวันคืนผ่านผัน...ท้องฟ้าอาจพลันกลับเปลี่ยนสี ปริมาณความรักอาจค่อยทบท้น..ล้นทวี อดทนรอ..วันเวลาที่แสนดี..ที่เธอจะมีฉันเต็มหัวใจ เก็บถ้อยคำคิดถึง..ไว้ปลอบโยนในวันที่คอยเก้อ ไม่มีความจริงที่พร่ำเพ้อ...ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน จะมีใครหรือ..อาจแทนที่สิ่งดีดีที่มีต่ออีกบางใจ ไม่มีทางใครแทนที่ใครจะหลอกตัวเองทำไมให้ทรมาน เส้นทางระหว่างเราจึงยังเงียบเหงา...และโหยหา ถนนแห่งโชคชะตานั้นเป็นเพียงเส้นที่ทอดขนาน อาจสักครั้งที่..ทางโค้งคดพาเราตัดผ่าน..สักเสี้ยวกาล ต่างคนจึงต่างร้าวราน..เมื่อถึงคราต้องจากกัน ไกลแสนไกล...อ้างว้าง..หวั่นไหวจนใจหาย โอ้ใจหนอ...แสนเสียดาย..วันเวลาเคยร่วมฝัน ที่แล้วมา...มีเพียงเรา..เคยทะนงว่าตนนั้นสำคัญ ลืมตาตื่น...สิ้นฝัน..เราไม่อาจมีกันและกันในความจริง
23 มิถุนายน 2549 14:37 น. - comment id 585641
สวัสดีค่ะ พี่นางสาวใบไม้... ความเป็นเรายังคงมีเราเท่านี้ ไม่มีที่...ตรงไหน? ของใครเหลือ จัดวางทุกอย่าง ใช่จะเหลือเฟือ แม้จุนเจือ...เท่าใดไม่อาจทนแทน... ระยะแสนห่างทางเราสอง หนึ่งใจปอง...หมายเคียงใกล้ได้อย่างแฟน สร้างความผูกพันธ์เธอฉันแบบแนบแน่น แม้พรมแดน...รอยอดีตคั่นหว่างกลางใจ... พี่อ้อค่ะ ไม่มีใครคนใดแทนใครได้ค่ะ สำหรับความรู้สึกของมะกรูดนะค่ะ ทุกที่ คือที่ ที่ใครเคยยืน ก็คือที่ของคนนั้น แม้มีใครใหม่แต่ก็คงเป็นที่ไหม่ ไม่ใช่ที่ของเขา... คิดถึงเป็นห่วงนะคะ รักษาสุขภาพนะคะ
23 มิถุนายน 2549 14:59 น. - comment id 585650
เหมือนสิ้นหวังพลั้งชีวิตปลิดวิถี รักเคยมีพลัดพรากจากหนหลัง ใยโน้มเหนี่ยวเกี่ยวตะหวัดรัดพลัง หมดความหวังฝังสู่ใจให้โรยลา.แก้วประเสริฐ.
23 มิถุนายน 2549 15:05 น. - comment id 585652
23 มิถุนายน 2549 16:10 น. - comment id 585683
โถ โถ โถ !!!!ถ้างั้นขอเจอกันในใจก้อแย้วกันได้ไม๊ง่ะ
23 มิถุนายน 2549 17:55 น. - comment id 585714
มาอ่านครับ...รูปสวยจัง...
23 มิถุนายน 2549 19:59 น. - comment id 585756
ระยะทางที่ยาวไกลใจชักท้อ ไม่อยากต่อความฝันอันริบหรี่ ด้วยเรื่องราวเธอไร้เราร้าวฤดี ไม่อาจแทนที่ใครใจระทม
23 มิถุนายน 2549 21:46 น. - comment id 585772
ซบอิงกายอยู่ในความอ้างว้าง ใจลอยคว้างท่ามกลางความสับสน เหลียวข้างกายไม่มีใครสักคน คืนหมองหม่น เพียงภาพฝัน ยังไม่จริง เหงา เศร้า อ้างว้าง เดียวดาย หลากหลายความรู้สึกเหลือเกินเวลานี้ คิดถึงพี่ใบไม้คะ อ่านกลอนนี้แล้วอยากร้องไห้ อยากจะบอกใครสักคน
23 มิถุนายน 2549 23:39 น. - comment id 585799
.....จริงนะคะ .. ไม่อาจแทนทีใครได้ .. หรือใครจะแทนที่เราได้ ...อิอิ สวัสดีคะพี่ใบไม้ แวะมาทักทายคะ สบายดีนะคะ .....
24 มิถุนายน 2549 00:51 น. - comment id 585822
อาจเป็นจริงไม่มีใครแทนที่ใคร ตัวเราไซร้ก็จะเป็นที่เป็นอยู่ แต่สิ่งหนึ่งจงอย่าลืมอยากให้รู้ ที่เราอยู่ไม่มีใครแทนที่เรา กลอนเพราะดีค่ะ ไม่รู้ว่าจะจำกันได้หรือเปล่าหายไปแค่ปีกว่าเอง จะเป็นกำลังใจให้นะคะ
24 มิถุนายน 2549 09:52 น. - comment id 585859
ไม่มีหนึ่ง ไม่มีสอง ไม่มีสำรอง ไม่มีทดแทน
24 มิถุนายน 2549 10:56 น. - comment id 585875
อย่างน้อยก็ได้รักเขา แม้ไปไม่ถึงที่หวังก็ตาม
24 มิถุนายน 2549 13:42 น. - comment id 585897
ไม่มีใครแทนที่..ใครได้ ในใจ..ตรงนี้ที่เธอเคยอยู่ ยังไม่มีใครแทรก..แม้เงา..อยากให้รู้.. ยังคงมีเธออยู่.. ..เเม้เธอจะไม่ยอมรับรู้เรื่องใดๆ... ...ไม่เป็นไรหรอก..พร่ำบอกตัวเอง.. ฉันมีความสุขกับที่เดิมๆตรงนี้... ..แม้ไม่มีอะไร..ที่เป็นเหมือนวันเก่า ..แต่ฉันยังมีความทรงจำ... ..ที่ยังใหม่..เหมือนเดิม..
25 มิถุนายน 2549 21:52 น. - comment id 586217
ฝันเถิดฝันด้วยหัวใจใสบรรเจิด ความรักเกิดเมื่อไรใครจะรู้ นึกว่าฝันตรวจหัวใจไขออกดู รักล้นอยู่ภายในหลายปีแล้ว ไม่รู้ตัว กว่าจะรู้ก็รักเสียแล้วนึกว่าฝัน ความรักมักเป็นเช่นนี้ อิอิ
26 มิถุนายน 2549 19:58 น. - comment id 586484
มาทักทาย สำหรับคนที่ 1