เหมือนไม่มีแล้วความฝัน ถึงแม้มีก็เหมือนมันหล่นหาย เหลือเพียงซากกากความฝันอันเดียวดาย มิอาจหมายให้ความฝันนั้นหวนคืน แม้อยากกอดไว้ ในห้วงใจกลับระทมสุดขมขื่น ความรู้สึกก็คล้ายคล้ายตายทั้งยืน เมื่อคนรักกลายเป็นอื่นกลืนน้ำตา แม้ยังคิดถึง สุดก้นบึ้งแห่งหัวใจอาลัยหา ความรู้สึกอีกส่วนหนึ่งซึ่งทรมา ก็บาดลึกในวิญญาณ์ล้าแรงใจ ทำอย่างไรดี ใจดวงนี้มีแต่ช้ำฤาไฉน ต้องบอบช้ำถึงร้อยครั้งหรืออย่างไร จึงจะพบกับใครที่รักจริง เกรียงไกร หัวบุญศาล ๑๖ มิถุนายน ๒๕๔๙ ลองเขียนแบบกลอนพาไป
16 มิถุนายน 2549 16:18 น. - comment id 584148
บอกไม่ได้ว่าทำไงดี อิอิ เพราะยังช้ำเหมือนกันค่ะ
16 มิถุนายน 2549 16:40 น. - comment id 584151
มิเป็นไรครับคุณเพียงพลิ้ว ฮาฮา
16 มิถุนายน 2549 19:35 น. - comment id 584173
กว่าจะถึงจุดสุดยอด............. ที่ใจหมายมั่น ตากตรำลำบากจริงๆ ๆครับ เห็นด้วยครับ
17 มิถุนายน 2549 01:40 น. - comment id 584239
ก็หาไม่เจอเหมือนคะ หายากนะคนจริงใจนะ อิอิ หายิ่งกว่างมขมในทะเลอีกนะว่าไหม แวะมาทักทายคะ
17 มิถุนายน 2549 09:22 น. - comment id 584263
มองไปไม่เห็นฝั่ง ชีวิตยังมีความหมาย มุ่งมั่นทั้งใจกาย ขออย่าคลายความอดทน.....ฯ ....สักวัน...ฝันต้องเป็นจริงแน่นอนค่ะ...
17 มิถุนายน 2549 12:45 น. - comment id 584313
เลิกฝัน เลิกเศร้า เลิกเฝ้าหวัง จงสุขเพียงลำพังด้วยพลังใจอันห้าวหาญ รอรักอย่างหมกมุ่นไปก็รังแต่ทำให้ใจทรมาน สุขสุดด้วยการมอบรักให้ใครใครๆที่ทุกข์ทน ... นี่คือสุขของคนที่พบรักจริง ... แวะมาเยี่ยมงับ
17 มิถุนายน 2549 18:45 น. - comment id 584391
1 2 3 4 5 ....100 ครบร้อยครั้งพอดี หมดเคราะห์หมดโศกแล้วค่ะ
19 มิถุนายน 2549 11:23 น. - comment id 584699
ครับคุณอัสุ เป็นบางอารมณ์ที่เกิด ................................................... คุณแสงไร้เงา หาไม่เจอเหมือนกันหรือครับ .................................................. ครับคุณราชิกา ขออย่าคลายความอดทน.....ฯ ก็จะพยายามครับ ............................................ สวัสดีครับคุณMomMamSan ที่แวะมามีความเห็น ..................................................... คุณเพรง.พเยีย ครบร้อยจริงหรือครับ ยินดีด้วย ฮาฮา