ท้องทะเลเหว่ว้าตามองคลื่น แอบสะอื้นกลืนน้ำตาพาใจหมอง ห้วงอารมณ์ผสมเศร้าเหงามาครอง ใจร่ำร้องมองนาวาน้ำตาริน ยืนโดดเดี่ยวเปลี่ยวเปล่าเฝ้าคิดถึง ในครั้งหนึ่งรำพึงหาพาถวิล เคยเคียงคู่อยู่ด้วยกันวันสมจินต์ ท้ายกลับสิ้นรักผินจากฝากอาลัย เหลือเพียงภาพอาบน้ำตาเวลาเหงา รักเก่าเก้าเฝ้าโหยหากลับมาใหม่ สายเสียแล้วแก้วกาดาเจ้าลาไกล คงเหลือไว้ในความหลังหลั่งน้ำตา ทรายผืนเดิมแต่เพิ่มเติมความเหงา ทะเลเก่ากลับต้องเศร้าเหงาหนักหนา คลื่นซัดสาดมิขาดคำว่าอำลา เหม่อมองฟ้าสองตาหมองร้องหานาง สายลมแว่วดังแผ่วผ่านรีบขานรับ เอียงหูจับกับสำเนียงเสียงไกลห่าง คล้ายเสียงเจ้าเฝ้ามองดูอยู่ทุกทาง หากแต่สร้างวางจิตคิดไปเอง ยืนเหงาเปลี่ยวเดียวดายข้างชายหาด น่าอนาถวาดรักล่มถูกข่มเหง น้ำตาหลั่งยังผืนทรายมิหมายเกรง แล้วบรรเลงเพลงสะอื้น......กับผืนทะเล
14 มิถุนายน 2549 22:49 น. - comment id 583698
เรื่องมันก็มีอยู่.... ...และก็เป็นไป... ด้วยความเหงาและเศร้า.. โดยมิรู้ว่า ตอนจบที่แท้จริง เป็นเช่นไร
15 มิถุนายน 2549 04:34 น. - comment id 583719
เพียงเสียงคลื่นทำนองจิตคิดเปลี่ยวเหงา ฝากลมเคล้าเป่ากระทบจิตสั่นไหว ขอเพียงแสงผ่านกระซิบเพียงรำไร ช่วยบรรเทา.. เหงาให้หาย.. ไปอีกวัน
15 มิถุนายน 2549 07:33 น. - comment id 583727
หากทะเลยังอยู่คู่ผืนแผ่น ทรายโอบแน่นทะเลเช่นนั้นไว้ ฉันยังจะอยู่คอยเธอเม่อต่อไป แม้ไม่รู้ได้ว่าเธอจะกลับมา เพราะดี
15 มิถุนายน 2549 08:25 น. - comment id 583747
จะรอเธอตรงนี้ ณ ที่เก่า ที่สองเรามีกันวันสดใส จะรอเธอตรงนี้ตลอดไป รอดวงใจตรงนี้ที่ทะเล