..แค่ฝันวันวาน ที่ไม่เคยต้องการ..จะเก็บอะไรไว้ แต่แปลกนะ..ฉันกลับไม่เข้าใจ ที่เห็นเศษฝันยังหลงเหลือมากมาย..ในความเป็นจริง . เคยเป็นเรื่องราวของ ใครคนนึงกับฉัน.. แต่ปัจจุบัน ฝัน นั้นได้จบลง - หยุดนิ่ง ฉันคิดจะลืมให้หมด..กับอนาคตที่ไม่สามารถเป็นจริง หยุดความคิด หยุดทุกสิ่ง..เผื่อความฝันจะไม่ไหวติง อีกต่อไป . แต่มันเนิ่นนานมากแล้วนะ.. ทั้งที่อยากจะลืมลบภาพ ..กลับยังจำได้ หรือนี่คือ บาดแผลความรู้สึก ...เรื้อรังข้างใน ที่กำลังลุกลามสู่หัวใจ..และยากจะทัดทานไว้ด้วยคำว่า ลืม -------------------------------------------------------------- ..เห็นหลาย ๆ คนที่นี่กำลังเศร้า ผมเองก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากทุกคนหรอนะครับ เพียงแค่.. พอทำใจได้บ้างแล้วล่ะ เรื่องเดิม ๆ.. ที่เก็บมาคิด มันเลยทำให้ผมเขียนบทกลอนนี้ขึ้นมา และต้องขอโทษด้วยนะครับ.. ถ้ามันจะยิ่งเป็นการสะกิดใจ ใครบางคนคนที่นี่ ... ..เป็นกำลังใจให้ทุกคนข้ามผ่านเวลานั้นไปด้วยดีนะครับ __
16 มกราคม 2545 13:15 น. - comment id 30715
ดีจังเลยครับ
16 มกราคม 2545 17:31 น. - comment id 30731
ถ่ายทอดและสื่อออกมาเป็นกลอนได้ดีจ้ะ...อ่านแล้วสะท้อนใจจัง
16 มกราคม 2545 17:47 น. - comment id 30734
จริงซินะ บางทีเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรทำไมถึงไม่เคยลืม บางทีมันอาจจะเป็นสิ่งที่ค้างคาในใจอยู่ย้ำให้รู้ว่าอย่าเผลอไปอีกนะ ระวังให้มากขึ้น ชอบจังกลอนเพราะดี เป็นกำลังใจให้นะ
16 มกราคม 2545 18:55 น. - comment id 30741
ขอส่งกำลังใจไปพร้อมกับ คุณผู้ชายคนเดิมด้วยครับ
19 มกราคม 2545 14:18 น. - comment id 31155
ยิ่งอยากลืม ก้อยิ่งจำ เจทท์ว่า ถ้าเราหาอะไรทำเพลินๆ คงพอจะช่วยได้บ้าง ทำตัวให้ยุ่งตลอดเวลา พอหัวถึงหมอน ก้อ...ผลอย...{_ _} z..Z..Z