ทุกยามของความรัก
อนุศักดิ์ ศักดิ์อนุชัยชาญ
เมื่อยามโศกไม่โศกให้ใครเขาเห็น
ทุกข์นั้นเป็นอย่างไรใจรู้หมด
ใจจึงหมองหม่นเศร้าเหงาระทด
ซึมสลดด้วยพิษคิดถึงเธอ
เมื่อยามหมองไม่ร้องไห้ให้คนหยัน
ใจหวาดหวั่นอย่างไรไม่พลั้งเผลอ
หัวใจรักปรารถนาอยากมาเจอ
ถึงจะเก้อถึงจะท้อก็จะทน
เมื่อยามรักรักแค่ไหนบอกไม่ถูก
แต่พันผูกหัวใจไปทุกหน
จะอยู่ไหนใกล้ไกลใจกังวล
คิดถึงคนที่รักยามจากกัน
โอ้ยามนี้แสนเหงาและเปล่าเปลี่ยว
จะแลเหลียวรอบกายก็ไหวหวั่น
นี่มิใช่การพรากจากนิรันดร์
แต่สักวันก็ต้องพรากและจากลา
เมื่อยามสุขสุขบ้างเป็นบางหน
สุขกับคนที่รักและปรารถนา
บางครั้งสุขอยู่กับคราบน้ำตา
ยังดีกว่าไม่พบสุขต้องทุกข์ใจ
เมื่อถึงยาม...ที่ต้องครองรักร้าง
จึงอ้างว้างปวดร้าวหนาวไฉน
ไม่มีเธอเหมือนโลกนี้ไม่มีใคร
จึงหวั่นไหวไปทุกยามแล้วความรัก