สนามหญ้าผืนเดิม.. ที่ที่ใช้เพิ่ม..ความผูกพัน..ต่อสาน สถานที่เก่า-เก่า..อาจทำให้เรานึกถึงวันวาน แต่ใจที่ร้าวราน..ก็ไม่ต้องการ..จะกลับไป ยิ้มให้กันเช่นเคย.. แม้เธอจะเมินเฉย..ให้หวั่นไหว ไม่อาจตอบสนอง..สิ่งที่เธอต้องการ..ลึก-ลึกในใจ จะให้ฉันเริ่มต้นใหม่..คิดอะไร??..คนดี ฉันก็มีเขา.. กลับไปก็คงไม่เหมือนเรา..เช่นก่อนนี้ ยิ่งนานวัน..ความอึดอัดใจ..ทบทวี ความรักที่เคยเต็มพื้นที่..ถูกความทรงจำที่มี..กัดกินใจ ทำได้แค่นั้น.. สุขใจเมื่อนึกถึงวานวัน..ได้แค่นั้น..เข้าใจใช่ไหม เมื่อทางของเราจรดปลาย..ร้าวรานทั้งสองใจ ก็อย่ารื้อฟื้นมาใหม่..ทำอะไร..ให้เจ็บอีกเลย... ^_______________^ ฮี่ๆ... ^o^ นัสบ่ฮู้จะแต่งอะไร... อ่านๆไปนะคะ -_-"
28 พฤษภาคม 2549 11:01 น. - comment id 579925
กระซิกๆ เจ๊ขาตอนนี้หนูยิ่งแซดๆอยู่มาอ่านกลอนนี้ของเจ๊หนูยิ่งเฮริทใหญ่ กลับมาเหมือนเดิมเถอะน่ะ น่ะ พลีสสสสส
28 พฤษภาคม 2549 10:35 น. - comment id 580063
จะให้เหมือนเดิมได้ยังไงกันล่ะ ก็ต้องมีสึกกร่อนบ้างเป็นธรรมดาการใช้งาน อิอิ
29 พฤษภาคม 2549 16:48 น. - comment id 580381
.... ไม่อยากผ่าน ทางวันวานเคยเดินคู่ มันหดหู่ ทนดูต่อไม่ได้ จะขอหลบ หลีกหาย ไปรักษ์ใจ เพื่อกลับมาใหม่ เผื่อดีขึ้น เวลาไม่มีเธอ
29 พฤษภาคม 2549 21:01 น. - comment id 580425
กลับมาที่เดิมตรงนี้ ตรงที่สัมพันธ์สืบสาน ทำให้นึกถึงวันวาน ผันผ่าน ยากจะเยี่ยมเยือน ชีวิตสองเราต้องไกลกัน วันนี้สัมพันธ์เหมือนเพื่อน รักเก่ากลับเริ่มลางเลือน กลบเกลื่อนกลับแกล้งรักกัน เธอคงเข้าใจใช่ไหม หวังคงเข้าใจตัวฉัน สองเราอาจต้องร้างกัน อย่าผันกลับมาอีกเลย พอและ(นึกต่อม่ะออก)