..อรุณรุ่งเรืองรองผ่องนภา จรัสจ้าแจ่มสว่างกระจ่างแสง ลมโชยชื่นฉิวฉิวพลิ้วแผ่วแรง บุปผาแบ่งบานกลิ่นโรยรินมา นิ่งคะนึงถึงนวลคร่ำครวญคิด หอมสนิทเนื้อทองละอองฟ้า ประทินโฉมโลมหทัยนัยนา เสน่หาหอมเนื้อไม่เจือจาง มาห่างเหินโหยหอมตรมตรอมเหงา อุราเศร้าโศกสะท้อนถึงตอนสาง น้ำตาคลอหล่อล้นไหลหล่นพลาง หยาดเป็นทางทอดทดลงหยดริน โอ้อกหนอรอหาอาลัยหวน ให้เจ็บล้วนเรือนรักหักลงสิ้น เหลือเพียงรอยรวดร้าวหนาวชีวิน เฝ้าถวิลหวังคอยเจ้าคล้อยคืน โอ้ใจนี้มีไว้ทำไมกัน แต่ละวันมันทุกข์เสียสุดขืน ทรมานเหลือล้นทนกล้ำกลืน ยามแต่ตื่นตกเย็นไม่เว้นวาย โอ้อรุณกรุ่นกลิ่นประทินน้อง มีแต่หมองหม่นไหม้อยู่ไม่หาย สักกี่เช้าเล่านี่ถึงคลี่คลาย ทุรนทุรายชอกช้ำระกำกรอม
24 พฤษภาคม 2549 22:18 น. - comment id 579416
หัวใจหม่นหมอง ด้วยครองรัก ทุกข์นัก ที่คร่ำครวญหา นิ่มนวล ควรถนอม ยอมจากมา จึงรู้ค่า คะนึงถึง ตราตรึงใจ
25 พฤษภาคม 2549 07:47 น. - comment id 579454
แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่านแล้วอิจฉานวลที่สุดเลยค่ะ ไม่เห็นมีใครนิ่งคะนึงกานต์บ้างเลยค่ะ อิอิ นวลคำนึงถึงใครที่ไกลร้าง คนคิดร้างจากกันให้ขวัญหาย เขาไม่รักยังเหงาเศร้าเดียวดาย คิดมิวายถึงคนไกลเขาไม่รัก เช้าของคุณสวยงามจัง เช้าของเพียงพลิ้วเศร๊าเศร้า แถมไข้ขึ้นอีกต่างหาก อิอิ
26 พฤษภาคม 2549 07:34 น. - comment id 579715
คุณเพลงพราย อาลัยใจโศกเศร้า เหงาซึม รันทดสลดทึม ทดท้อ นวลไปไม่กลับขรึม ครวญคร่ำ ระกำเอย ย่ำแย่แม้จะง้อ เงียบร้างลางเลือน ยินดีรู้จักครับ ขอบคุณครับ
26 พฤษภาคม 2549 07:43 น. - comment id 579718
คุณเพียงพลิ้ว รอสักหน่อยคอยสักนิดอย่าคิดอื่น คงได้ชื่นเชยชมสมความหวัง อย่าเพ่อร้องแงแงอุแว้ดัง เดี๋ยวมีมั๊งมองให้เห็นจะเป็นใคร นิ่งคะนึงถึงเขาก็เศร้านิ ไม่รู้ซิซักกี่คนต้องหม่นไหม้ ก็ความรักมักแต่ต้องตรมตรอมใจ จะตัดใยยากหน่อยพลอยระทม รักษาไข้ให้หายนะครับ เห่อ ! ขอบคุณครับ