อุปโลกน์ โศกเป็น เช่นอาหาร อันห่อนหวาน ขานขม ร้องห่มหา เติมน้ำตาล ปานเพิ่ม เติมน้ำตา ต้องก้มหน้า ยาไส้ ไปวันวัน อุปลักษณ์ รักเป็น เช่นรสหวาน ของน้ำตาล จานโปรด คนโสดสรร พอเห็นใคร ได้ลิ้ม ชิมรสกัน กลับเห็นฉัน กลั้นใจ อยู่ใกล้เคียง กลั้นกระเดือก เกลือกกลั้ว กลัวกระดาก มือป้องปาก มิอยากให้ ได้ยินเสียง กลืนโศกไซร้ ไม่รอด หลอดลำเลียง อมหล่อเลี้ยง เพียงขม จนตรมตาย
ดิสยเมธา2 23 พ.ค. 2549 18:02 น. - ID 89537 
845
4
0
23 พฤษภาคม 2549 18:41 น. - comment id 579155
ใครหนอฝืนกลืนโศกกรอกต่างข้าว ฤๅเรื่องราวเป็นอย่างไรจึงไห้หวน จึงกล้ำกลืนขื่นขมตรมรัญจวน วอนทบทวนให้ฟังสักครั้งนะ เผื่อโศกจักคลายขมเป็นอมหวาน ด้วยซึ้งซ่านน้ำใจมิตรคิดสละ อยากแบ่งปันฝันแลกแบกภาระ ปลดพันธะความเศร้าให้เบาคลาย ใครหนอฝืนกลืนโศกกรอกต่างข้าว หนอเรื่องราวคงหนักรักสลาย ฤๅเจ็บช้ำใครซ้ำเติมหรือป่วยกาย โลกทลายโศกกระหน่ำจนกล้ำกลืน
23 พฤษภาคม 2549 18:54 น. - comment id 579159
แด่ ปราณรดี... ข้ากลืนโศกต่างข้าวอย่างเจ้าว่า เพราะปากอ้าอมทุกข์หวังสุขสันต์ ไม่อดเปรี้ยวไว้กินหวานให้นานวัน หวังรักมั่นจึงหมั่นรักจนชักตาย แล้วทางเจ้าเล่าเคยเป็นเช่นข้าไหม หรือเจ้าใด้ดั่งใจรุดถึงจุดหมาย มีความรักก็มักสมอารมณ์กาย มิเคยหน่ายใจอย่างว่าตอบข้าที
23 พฤษภาคม 2549 19:20 น. - comment id 579170
ชีวิตนี้มีทุกข์ร้อนแค่ตอนคิด หากหยุดเงียบสงบสนิทไม่คิดหวน ก็ไม่เศร้าไม่สุขไม่ทุกข์ทวน ไม่รัญจวนไม่กังวลไม่ไขว่คว้า จึงไม่เคยเหงาเศร้าเท่ากับคุณ ชื่นเย็นและอบอุ่นกับคุณค่า สิ่งผ่านไป ก็ปล่อยให้ผ่านตา รับรู้ว่าเป็นเช่นไรก็คงพอ แบกภาระมากมายก็ให้หนัก จะผูกรัก ผูกโกรธ เป็นโทษหนอ หากนิ่งมั่นเข้าใจแท้รู้คอยรอ อดทนไม่ระทดท้อ ก็สบาย จึงเข้ามาเยียวยารักษาจิต ขอมิ่งมิตรเบาโปร่งโล่งใจหาย อย่าได้หม่นมัวหมองเลยใจกาย ยิ้มทักทายกับชีวิตทุกทิศทาง
23 พฤษภาคม 2549 19:44 น. - comment id 579176
จะคายโศกคายช้ำกลืนคำเจ้า เพื่อบรรเทาทั้งฤดิดวงยิหวัน ขอบคุณเจ้าที่เข้าใจให้คำนั้น ในเร็ววันจะกลับร้ายให้กลายดี อันคำเจ้าดั่งข้าวทิพย์ทั้งดิบสุก ได้นึกถึงก็ดับทุกข์เป็นสุขศรี ไม่ต้องหุงปรุงประทิ่นยังกินดี และคำนี้จะติดตรึงถึงตอนตาย
23 พฤษภาคม 2549 20:10 น. - comment id 579181
จะยินดีเมื่อมิตรย่อมคิดได้ รักษาใจรักษากายให้หายเศร้า กลืนโศกแทนอาหารผ่านร่างเงา ด้วยมัวเมาความรักเกินหักใจ ใช้เวลาอีกสักหน่อยค่อยปรับเปลี่ยน จะตัดเจียนหักดิบคงไม่ไหว แผลที่เกิดเปิดถลอกต้องบอกไว้ ค่อยค่อยใส่ยานิดน้อยคอยดูแล ไม่บังคับเคี่ยวเข็ญยามเป็นทุกข์ มิอาจสุขตอนนี้เพราะมีแผล ขอรับฟังสิ่งหลั่งไหลไม่รังแก กว่าเวลาจะแก้ให้หยัดยืน
24 พฤษภาคม 2549 10:51 น. - comment id 579310
โห คม คม จริงเลย กลืนโศก กลืนไม่เข้า คายไม่ออกแน่เลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
