คืนที่วันฝนตกกรรโชกหนัก เธอที่รักจากลาน้ำตาไหล เคยเคียงคู่เคียงข้างมาร้างไกล กระชากใจเมื่อฝนมาน้ำตานอง ฟังเสียงฟ้าฟาดเปรี้ยงส่งเสียงสั่ง รักกลับกลายเป็นความหลังเราทั้งสอง คืนฟ้ารั่วน้ำตาหลั่งถะถั่งนอง เคยตระกองก้องประกาศเราขาดกัน เคยซาบซ่านหวานรักเก่ามักขม เหมือนโง่งมขมขื่นไม่ชื่นฝัน เคยจงรักภักดีทุกวี่วัน ก็มีอันแหลกสลายกับสายน้ำ ฟังเสียงลมเสียงฝนเบื้องบนซัด เหมือนแรงอัดแรงโหมโถมกระหน่ำ เสียงฟ้าครืนสายฝนหล่นพรำพรำ ฟ้ามืดดำรักมืดดับไปกับใจ ฝนสั่งลาฟ้าร้องไห้ไม่ขาดเม็ด เธอใจเด็ดทิ้งพี่หนีไปไหน น้ำตาพี่น้ำตาฟ้าโหยอาลัย สะอื้นไห้ห่วงหากับฟ้าคราง คืนฝนตกอกใจพี่ใกล้ดับ ต้องแหลกยับย่อยไปใกล้ฟ้าสาง ทุกห้องใจเพ้อพร่ำคร่ำครวญคราง รักต้องร้างคนเคยใกล้ไม่หวนคืน
22 พฤษภาคม 2549 09:06 น. - comment id 578814
ฝนปนน้ำตาเลยอะนะ แต่งมาให้อ่านเรื่อยๆ นะครับ ช่วงนี้ผมงานยุ่งมากไม่มีเวลาเขียนกลอนเลย หัวถึงหมอนหลับเป็นตาย
22 พฤษภาคม 2549 10:01 น. - comment id 578834
คืนฝนตกนั่งเหงาคิดเติงหาใครหนอ แหมฝนตกมากกลัวน้ำท่วมจิเนาะ
22 พฤษภาคม 2549 12:00 น. - comment id 578863
คืนหมอง นองน้ำตา ฝนตก สั่นสะทกอกร่ำช้ำหม่น ปร้างเปรี้ยง! เสียงฟ้าคำรน หวั่นไหวยังทนร้าวราน ไร้คนประคองปลอบขวัญ ไร้ใครกล่อมกันทุกข์ผลาญ คนป้องโอบคุ้มไกลนาน ไม่หวนเวียนผ่านมาแล คืนหมอง นองน้ำตา ฝนตก หัวอกเจ็บแปลบแสบแผล ไขว่คว้าหาสมัครรักแท้ ใครหนอจะปันแก้ดูแลใจ
22 พฤษภาคม 2549 12:02 น. - comment id 578864
ขอให้น้ำฝนจงล้างความอาดูร ออกไปจากใจของทุกๆคน สบายดีนะค่ะ
22 พฤษภาคม 2549 15:48 น. - comment id 578928
ในเวียงตกแฮ๋มแล้วหละ..... ***บินมาทักทายนะครับผม...
22 พฤษภาคม 2549 15:59 น. - comment id 578935
เข้ามาทักทายของับ แหม!!!ช่วงนี้ \" ฟ้าฝนเป็นกลอน \" คล้ายกันกะ \" ฟ้าฝนเป็นใจ \" เนาะ อิอิ
23 พฤษภาคม 2549 13:47 น. - comment id 579089
๑) เสียงทั้งลมทั้งฝนบนฟ้าป่วน เสียงฟ้าครวญหวนไห้ใจหม่นหมอง เสียงฝนหลั่งดั่งว่าน้ำตานอง คราเราสองต้องพรากต้องจากกัน แสนอาลัยห่วงหาเธอลาจาก เธอมาพรากจากแล้วแก้วตาขวัญ พี่ร่ำไห้ไร้สุขทุกคืนวัน ต้องรำพันผู้เดียวแสนเปลี่ยวใจ แสนโดดเดี่ยวเอกาและว้าเหว่ ใจหันเหโหยหาน้ำตาไหล ก่อนเคยเคียงคู่เคล้าเจ้าจากไกล คนเคยใกล้มาห่างต้องร้างลา ขอจงคืนกลับมาหากันใหม่ เติมเชื้อไฟรักแล้งให้แรงกล้า ช่วยปลุกปลอบหายเศร้าร้าววิญญา ขอเธอมาลบความเศร้าเหงาหัวใจ ๒) แล้วคืนวันเหล่านั้นก็ผ่านพ้น หมดเมฆหม่นฝนซาฟ้าก็ใส มองผู้คนจูงมือเดินคู่ไป ก็ยิ้มได้ไม่เศร้าใจเหมือนไม่เคย อีกครั้งที่หัวใจได้เริ่มต้น ต้องอดทนมุ่งมั่นพลันเปิดเผย ให้มองเห็นชัดเจนเช่นที่เคย ให้หมดเลยที่รินรดหยดน้ำตา จึงยิ้มได้อีกครั้งความหวังนี้ ลืมวันที่สิ้นหวังและเหว่ว้า กว่าที่ฉันจะก้าวผ่านกาลเวลา ด้วยศรัทธาอภัยเขาและเข้าใจ สวัสดีครับ..คุณครูใหญ่ฯ /คุณไรไก่/คุณปราณรดี/พี่ชาย/คุณดอกบัว/คุณมอมแมม หลังฝนซา ฟ้าคงใส เขียนวันที่ใจขุ่นๆ ไม่คลี่คลายเรื่องความคิด ข่าวสารบ้านเมืองที่แสนจะหดหู่ สลดใจเรื่องคุณครูจูหลิน ภาวนาให้คุณครูปลอดภัย อีกหวังหนึ่งคือ...หวังเพียงแค่..ให้รัฐช่วยดูแลคุณพ่อ คุณแม่ของครูด้วย..อย่าให้มันหายไป อยาให้เงียบหายไป ขอบคุณทุกท่านครับ