เพียงเจ้าปราย ชายตา มาหนึ่งแวบ เนื้อข้าแปลบ แทบเห็น เป็นโลหิต คมดั่งมีด กรีดเนื้อ ยังเจือพิษ ซ่านเข้าจิต ติดตรึง จนถึงตาย เพียงเจ้ายิ้ม กริ่มกรุ่ม แค่มุมปาก ฉีกกระชาก พรากหัว จากตัวหาย แย้มประหัต ตัดขั้ว หัวใจวาย ด้วยคมคาย ชายชาติ ของศาสตรา แต่ความหลง คงเหมือน พวกเถื่อนถ่อย โจรห้าร้อย คอยทัณฑ์ ดันโหยหา จงแย้มพริ้ม ยิ้มพราย แล้วปรายตา ประหารข้า สาสม อารมณ์โจร