วอนลมหนาวตอบคำถามยามเธอเหงา ดาวคลายเศร้าให้ใจเธอพบเจอฉัน เฝ้าคิดถึงอยากตอกย้ำความสัมพันธ์ ขอเงาจันทร์อ้อนสายลมห่มตัวเธอ เพียงส่งผ่านความรู้สึกเคยนึกฝัน มิไหวหวั่นขวากหนามความพลั้งเผลอ รักมั่นคงจะบ่งค่าเมื่อมาเจอ ยิ้มเสมอใจประสานผ่านแววตา ธรรมชาติโปรดรับฟังในครั้งนี้ ความหวังดีเอ่อล้นจนไม่กล้า เผื่อเธอรู้อาจเพื่อใจได้เยียวยา กาลเวลาคงพารักจักพบกัน
7 พฤษภาคม 2549 06:03 น. - comment id 575290
ขอเป็นกำลังใจ
7 พฤษภาคม 2549 07:38 น. - comment id 575308
ซึ้งมาก ครับ เพราะดี จะรออ่านบทต่อไปนะครับ
7 พฤษภาคม 2549 15:56 น. - comment id 575447
วอนสายลมห่มตัวเราเอาไปฝัน วอนสายฟ้าฝ่าฟันหวั่นเวหา วานสายฝนตกพร่ำร้ำลงมา วอนเวลาผ่านวันฉันเจอเธอ วอนป่าไม้วอนป่าสักร้อยแห่ง วอนแก้มแดงอย่าร้องไห้ให้รอเก้อ วอนสายลมสายฝนไม่พรั่งเผลอ วอนตัวเธอผู้มีใจ-เมตตา
8 พฤษภาคม 2549 09:42 น. - comment id 575621
ไม่อยากได้สายลมมาห่มอุ่น อยากจะได้แขนหนุนนอนหนาวหาย อยากจะได้ทั้งตัวทั้งใจกาย หวังว่ายังไม่สายที่จะรอ.... กาลเวลา อาจจะช่วยได้แต่ อาจช้าไปฟันฟางหักหมดก่อน อิอิ
9 พฤษภาคม 2549 09:43 น. - comment id 575843
สวัสดีครับ...มาทักทายด้วยใจเหงา.. กลอนบทนี้ซึ้งมากครับ....อยากมีคนวอนลมห่มใจให้จัง....คงหายเหงานะครับ