อีกหนึ่งของความฝัน ในหนึ่งวันที่แสนเหงา รู้ซึ้งถึงความเศร้า ที่โลมเล้าแนบกายา อยากหลับให้สนิท แต่ใจคิดวิตกหนา เรื่องราวที่เป็นมา กลับเปลี่ยนค่าเป็นหลังมือ ตัวเธอแค่เดินสวน ไม่น่าควรจะยึดถือ แต่รักเป็นสิ่งคือ ที่ยึดยื้อและฉุดรั้ง ตอนนี้ก็คงจบ ไม่ประสบอย่างหนหลัง เราสองต่างไม่ฟัง เกินกำลังจะอดทน คิดดูเอาเองเทอญ สิ่งใดเกิดเป็นเหตุผล ความรักแค่ต้องมนต์ อยู่ที่คนจักต้องการ