เสือแก่

ผู้ไม่มีหัวใจ

ขามดึก ลมโชย โหยเหงา
ใจเฝ้า พะวง หลงหา
นางเหยื่อ เอื้อเฟื้อ กายา
พามา พร่าสิ้น อินทรีย์
เสือแก่ ก็คงใช้ เล่ห์เก่า
แรงเบา เขี้ยวทื่อ เล็บหัก
เงินทอง หน้าตา ก็น้อยนัก
อาภัพ อับจน ทนไม่ทาน
แต่อย่างไร เสือ ย่อมเป็นเสือ
อดเถือ ก็ปลง จิตได้
นอนนิ่ง กระดิกหาง แกว่งไกว
ทำตา บ้องแบ๋ว แง้วๆ
สักพัก คงพอมี นางกวาง
หลงทาง หลงผิด จนได้
มาใกล้ พี่เสือ เมื่อได
คงจะได้ วาบหวิว สยิวทรวง				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน