เพียงแค่อยู่คนเดียว.... ในห้องสี่เหลี่ยม..เหงาเหงา ฟังบทเพลงบรรเลง..เบาเบา ความเหงา..ปกคลุม....รอบรอบกาย ทุกอณู...ที่ฉันได้สัมผัส ถึงความอ้างว้าง...ความเหว่ว้า ฉันรอคอยเพียงแค่..เวลา ที่จะพาให้ผ่าน...คืนนี้ไป ทำไมฉัน...ต้องเหงา แค่ไร้เงาเขา..คนนั้น เคยห่วงหา..อาทร...ทุกวัน ....แต่วันนี้..ฉันไม่มี..ใคร และแล้วน้ำตาก็รินไหล เพราะความเหงา..ไม่เคยปราณีใคร เคยเป็นเหมือนฉันบ้างไหม ....หรือ....ไม่เลย....