ฉันไม่เหลือความหมายในชีวิต มืดตลอดบอดสนิทดวงจิตฉัน ต้องซัดเซพเนจรซ่อนจาบัลย์ ปล่อยคืนวันผ่านไปไม่อยากจำ เดินเดียวดายโดดเดี่ยวไม่เกี่ยวข้อง คิดจะมองหาผู้ใดให้เจ็บช้ำ ทนก้มหน้ายินยอมพร้อมรับกรรม ไม่อยากซ้ำรอยแพ้ให้แผลใจ ผ่านหน้าหนาวร้าวในหัวใจหวั่น เข้าคิมหันต์ร้อนรนทนมิไหว ลมแล้งพัดโบยพลิ้วละลิ่วไป ท้องฟ้าใยหมองคล้ำดำมืดมน เสียงคำรามเสียงฟังแล้วหวาด สายฟ้าฟาดก้องดังทั้งเวหน กัมปนาทแปลบปลาบวาบกมล แล้วหยาดฝนพร่างพรูสู่ธรณิน ความรุ่มร้อนผ่อนคลายสบายจิต คร่ำครวญคิดตัวเราเฝ้าถวิล ฝนยังหลงฟากฟ้าลงมาดิน แต่รักสิ้นลาลับไม่กลับคืน
ketana 1 เม.ย. 2549 10:16 น. - ID 88125 
1259
0
0
1 เมษายน 2549 12:12 น. - comment id 569532
3 เมษายน 2549 09:45 น. - comment id 569733
ขโมยซีน...(รึปล่าว)...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
