กับความแพ้พังพ่ายให้หมองหม่น กับเล่ย์กลเสแสร้งแกล้งห่วงหา กับบทหลอกลวงล่อให้เข้ามา กับน้ำตามารินไหลให้อาวร ตอนต่อหน้าว่าห่วงดังดวงจิต สุดชีวิตถนอมพร้อมสั่งสอน ลิ้นของคนไร้กระดูกผูกอาภรณ์ อุทาหรสอนใจให้คิดนาน กับคำพูดที่บอกมาว่าให้คิด ในดวงจิตคิดมาให้สังหาร รู้หน้าไม่รู้ใจให้คิดนาน มันแสบซ่านถึงทรวง เมื่อลวงเรา เมื่อความจริงปรากฎมาว่าโดนหลอก เหมือนมีดตอกบั่นจี้ ชี้ความเขลา ความภักดีที่ให้มา นมนานเนาว์ หรือเพราะเราเชื่อเขาง่าย น่าอายแทน