๐๐๐คลื่นทะเลมากมายทั้งใหญ่น้อย ต่างทยอยสาดซัดอัดชายฝั่ง อยู่ไม่นานตลิ่งนั้นก็เริ่มพัง เป็นพลังซ้ำซ้ำตอกย้ำเสมอ ๐๐๐ฉันจึงเพียรพยายามตามลูกคลื่น ทุกวันคืนเฝ้าฟูมฟักบอกรักเธอ หวังจะให้ใจอ่อนนอนละเมอ หรือพร่ำเพ้อถึงฉันบ้างก็ยังดี ๐๐๐แต่ไม่มีวี่แววว่าใจอ่อน ถึงออดอ้อนมากมายมาหลายปี ใจเธอหนอจะสึกหลอก็ไม่มี ซัดทุกทีฉันสะท้อนกระดอนเด็น ๐๐๐มาวันนี้พี่เริ่มท้อรอจนช้ำ โหมกระหน่ำพัดนุชสุดรำเข็ญ สาดรุนแรงแล้วผ่อนทั้งร้อนเย็น ก็ไม่เห็นกำแพงใจสลายลง ๐๐๐ สนสามใบ ๐๐๐