เอนกายภายใต้เงาฟ้า ค่อยๆหลับตาที่อ่อนหล้าพร้อมดาวใส จินตนาการถึงพระจันทร์ที่แสนไกล ฉันอยากจะโบยบินขึ้นไป - - ไกลแสนไกลให้ถึงจันทร์ อยากจะลืมเรื่องราวทุกๆสิ่ง ทิ้งความจริงที่ได้พบจบเพียงฝัน ปล่อยน้ำตาให้แห้งด้วยแสงอ่อนๆของตะวัน ปล่อยใจที่ไหวหวั่นให้สายลมแห่งจันทร์พัดพาไป แต่ฉันยังคงยืนอยู่บนโลกใบเดิม โลกที่ถูกเพิ่มเติมด้วยความอ่อนไหว เรื่องเดียวที่ได้พบคือรักของเราต้องจบ - - และฉันไม่มีเธออีกต่อไป เหลือเพียงน้ำตาที่ยังรินไหล - - ฉันไม่สามารถลืมเธอได้สักที อยากหลับตาอย่างนี้ตลอดกาล ทิ้งเรื่องราวของวันวาน - - จินตนาการถึงดวงจันทร์อยู่อย่างนี้ ที่จริง...ถ้าเป็นไปได้ - - แทบอยากหยุดลมหายใจที่มี อยากหายตัวไปจากโลกใบนี้ - - ฉันไม่เหลืออะไรแล้วคนดี . . . เ พี ย ง แ ค่ ไ ม่ มี เ ธ อ . . . + * " * + - . - . - . - . - . - . - . - . - . - . - . + * " * + เหอๆ นู๋ป่านใฝ่สูง อยากไปอยู่บนดวงจันทร์ซะงั้น มีครายอยากไปอยู่เปงเพื่อนนู๋ป่านมะคระ อิอิ เด๋วนู๋ป่านไปหัดบินก่อน หุหุ เอาน่า สู้เค้าป่านแก้วเอ๊ย กรั๊กๆ เม้นนะเค๊อะ * * เพียง...ไม่มีเธอ * *
16 มีนาคม 2549 13:20 น. - comment id 566775
แค่เพียงคนคนเดียวที่เดินจากไป ทำไมเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างมันหยุดเคลื่อนไหวอย่างนี้ ลมหายใจอ่อนล้าหยาดน้ำตาไม่หยุดซักที ถ้าเป็นอะไรไปตอนนี้คงไม่มีใครมาสนใจ เธอจากไปแล้วจริง ๆ ไม่เหลือใครเลยในวันนี้ เหลือเพียงฉันกับความภักดีแต่เธอก็ยังเลือกที่จะไปมีรักใหม่ ไปจากฉันวันนี้ช่วยตอบซักทีว่าฉันนี้ผิดอะไร ที่เธอเดินจากไปเพราะเราเข้ากันไม่ได้ หรือทั้งหมดใจ\"ไม่รักกัน\" หุหุ กิแวะมาทักทายนู๋ป่านค่ะ หิวข้าวแร้ววว เด๋วกิไปกินข้าวก่อนน๊า อิอิ
16 มีนาคม 2549 13:28 น. - comment id 566779
เอนกายภายใต้เงาฟ้า ด้วยใจ..ที่เหว่ว้า..น้ำตาไหล แม้...อยากลืมเลือน...ว่าเคยมีเธออยู่ใกล้ใกล้ แต่ทำไม...ใจเกเร...ไม่ทำตาม.... สวัสดีครับ เห็น กลอนของคุณแล้ว ไม่เม้นต์ไม่ได้แล้วครับ มันโดนใจครับ อิอิ
16 มีนาคม 2549 13:32 น. - comment id 566783
ความรักเมื่อจบลงมันเจ็บปวดและทรมานเนอะว่าไม๊ แต่ความรักก็สอนให้เราเป็นคนเข้มแข็งได้เหมือนกัน สักวันนู๋ป่านแก้วคงรู้สึกดีขึ้น เอ้าพี่เอมมานั่งเป็นเพื่อนปลอบใจ ปลอบกันไปปลอบกันมาล่ะค่ะงานนี้ ปล : จินตนาการ หน่ะจ๊ะ .....
16 มีนาคม 2549 13:35 น. - comment id 566785
i can\'t type in Thai a nice poem na i like i
16 มีนาคม 2549 13:37 น. - comment id 566787
ไม่เมาเหล้า แล้วแต่เรายังเมารัก สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน ยืมสุนทรภู่มาใช้ อิอิ
16 มีนาคม 2549 15:51 น. - comment id 566805
* ยูริ * โว้วๆ มาต่อกลอนซะเพราะเรยนะคะ ขอบคุงที่มาเยี่ยมคร่า พี่มากิสู้เค้าน้า อย่าคิดมาก นู๋ป่านเปงกำลังใจให้ จุ๊บๆ + - + - + - + - + - + - + - + - + - + * ปักษาวายุ * หุหุ นู๋ป่านภูมิจ๊ายภูมิจาย ขอบคุงพี่นกยักษ์คร่า แหะๆ มีกำลังใจขึ้นแยะ จุ๊บๆ + - + - + - + - + - + - + - + - + - + * ทะเลใจ * เหอๆ นั่นจินะคะ ความรักหนอความรัก แต่มานก็ยังสวยงามซาเหมอนะคะ อิอิ นางเอกอีกแว้วเรา ก็ยังคอยอยู่ปลอบจายกานต่อไป ฮ่าๆ จุ๊บๆคร่า + - + - + - + - + - + - + - + - + - + * babies * อะนะๆ ทามมายเจ๊ต้องเม้นเปงภาษาปะกิด เหอๆ แต่เอาน่า ไงเจ๊ก็แอบชม ฮ่าๆ จุ๊บๆคร่า + - + - + - + - + - + - + - + - + - + * Mr.ToRo * เหอๆ สงสายจาเมามาเม้น อิอิ อย่าดื่มมากละกานนะคะลูกพี่ หึหึ สู้ๆ + - + - + - + - + - + - + - + - + - + ขอบคุงทุกคนคร่า จุ๊บๆ
16 มีนาคม 2549 17:50 น. - comment id 566821
เด๋วนี้ใต่คนแต่งกลอนเก่งๆวุ้ย มือปืนต้องยิงทิ้งซะแระเก่งเกิน อิอิ ช๊านเป็นตัวร้ายอีกแร๊ว อิอิ แซวน๊า เพราะจร้านู๋ป่าน ไปดาวอังคารได้มะ??? ดวงจันทร์คนไปเยอะแร๊ว
16 มีนาคม 2549 20:20 น. - comment id 566841
เพราะจังค่ะ ชอบๆๆๆ
17 มีนาคม 2549 01:53 น. - comment id 566867
เพราะจังเลยจ้าานู๋ป่าน เราขอไปด้วยคนนะนู๋ป่าน ^^ เราเองก็เคยจินตนาการว่า อยากขึ้นไปอยู่บนดวงจันทร์ แล้วมองมาที่โลกไปกลมๆ บางทีก็อยากให้ตัวเองเหาะได้ ยิ่งไปกว่านั้นนะ อยากมีเวทย์มนต์อีกต่างหาก 55+ สงสัยใกล้เพี้ยนละ เคยฝันไว้แบบนี้ตั้งแต่เด็กๆ ตอนนี้บางทีก็ยังคิดอยู่เลย เราบ่นเยอะไปแระ ขอเท่านี้ละกัน เอาเป็นว่าเราชอบกลอนนี้อ่าา เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
18 มีนาคม 2549 16:59 น. - comment id 567109
โดนใจมากๆๆเลยอะ............ จะเป็นไรไหมให้ฉันได้นั่งตรงนี้ ใกล้ ๆ เธอ เอนตัวลงนอนทอดกาย หายใจใต้ฟ้าในคืนเหงา จดจำทุกค่ำคืนที่เคยมีเรา ไม่เคยเหงาถ้ามีเธอ.................. รักนะ..........คนดี ชอบจังเลยกลอนนี้อะ ต้องขอเก็บไว้ในใจตลอดไปซะแล้ว...........
19 มีนาคม 2549 23:53 น. - comment id 567265
ฉันเป็นดอกไม้ที่เฝ้ามองเธอคนนั้น คนที่ใจไหวหวั่นไปกับชายคนหนึ่ง เธอที่ศรัทธาในรักแท้อย่างลึกซึ้ง แต่มิอาจตราตรึงหัวใจชาย แล้วดอกไม้อย่างฉันก็ค่อยๆบาน เกสรลอยพัดผ่านตามลมสาย ร่อนมาเรื่อยๆอาศัยพระพาย หยุดลงอิงแอบแนบกายเธอ ให้เธอรู้ว่าโลกนี้ยังมีรัก ให้เธอพักหัวใจที่พร่ำเพ้อ ให้เธอตื่นจากฝันที่ละเมอ ให้ตัวเธอลืมเขาไปจากวันวาน
3 พฤษภาคม 2549 21:41 น. - comment id 574683
ขอบจัยป่านแก้วมากนะ