มีเพียงสองแขนที่อ่อนล้า กับรอยน้ำตาที่นองหน้า...นาทีนี้ เมื่อเธอจากไปก็ไม่เหลืออะไรแล้วคนดี ฉันจึงเจ็บปวดทุกๆทีที่คิดขึ้นมา มีเพียงอ้อมกอดของตัวเอง กับเสียงเหงาวังเวงอันเหว่ว้า มองไปขอบฟ้าไกลแต่ไม่เห็นสิ่งใดในดวงตา หรือเพียงเธอไม่อยู่..ก็ไม่รู้ว่าสิ่งใดมีค่ากับชีวิต มีเพียงความเดียวดายที่ทนฝืน กับช่วงเวลาของค่ำคืนให้ยึดติด ขอเพียงอุ่นไอจากคนของใจที่เคยใกล้ชิด ขอเถอะนะ..ให้ฉันเพียงซักนิด..เท่านั้น