มีเพียง...210

ต้นไผ่

มีเพียงสองแขนที่อ่อนล้า
กับรอยน้ำตาที่นองหน้า...นาทีนี้
เมื่อเธอจากไปก็ไม่เหลืออะไรแล้วคนดี
ฉันจึงเจ็บปวดทุกๆทีที่คิดขึ้นมา
มีเพียงอ้อมกอดของตัวเอง
กับเสียงเหงาวังเวงอันเหว่ว้า
มองไปขอบฟ้าไกลแต่ไม่เห็นสิ่งใดในดวงตา
หรือเพียงเธอไม่อยู่..ก็ไม่รู้ว่าสิ่งใดมีค่ากับชีวิต
มีเพียงความเดียวดายที่ทนฝืน
กับช่วงเวลาของค่ำคืนให้ยึดติด
ขอเพียงอุ่นไอจากคนของใจที่เคยใกล้ชิด
ขอเถอะนะ..ให้ฉันเพียงซักนิด..เท่านั้น				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน