นิยามรัก...ฉบับเพ้อพก

ชมพูภูคา J.

จากหลากรสบทความนิยามรัก
แจ้งประจักษ์กับใจจึงไขสิ้น
ที่เคยพบว่ารักดุจมาลิน
จรุงกลิ่นยามชิดภิรมย์เชย
บ้างว่ารักเปรียบได้ยารักษาโรค
ร่องรอยโศกก่อนลิ้มยังชินเฉย
แม้ได้ลองสักหน่อยด้วยไม่เคย
พอระเหยแทรกสู่ร่างก็สร่างพลัน
บ้างว่าคือความผูกพันเมื่อชิดใกล้
เติมห่วงใยให้หัวใจเกษมสันต์
ยิ่งต่อรักเติมสุขทุกวารวัน
ความผูกพันสลักจิตมิจืดจาง
ฤารักเป็นได้ดั่งสมการไม่รู้จบ
คำนวณพบคำตอบยากอย่าถากถาง
คิดแล้วคิดอีกกลยุทธ์ครบทุกทาง
คิดจนสว่างคาตัวไม่ลงตัว
บางคนแทนความรักเป็นทุกอย่าง
คราอ้างว้างยามร้างรักหม่นสลัว
เป็นตะวันชื่นยามสุขให้เมามัว
เป็นทั้งชั่วและดีสิ่งเดียวกัน
ก็แค่นิยามรัก...ฉบับเพ้อพก
เขายกเทียบไว้สนองความฝัน
รักเป็นได้ทุกอย่างหรือไรกัน
นิยามนั้นตามแต่ใครสู้เผชิญ
อย่าเสแสร้งกับนิยาม...รักจนตรอก
คอยพร่ำบอกว่างดงามช่างสรรเสริญ
ก็แค่อารมณ์มนุษย์อย่างหนึ่งต้องดำเนิน
แสร้งทำเขินว่าไปให้ดูดี
นั่นน่ะนิยามรัก...ฉบับพ็อกเก็ตบุ้ค
คนสนุกบันทึกไว้ระบายสี
ความรักถูกปอปั้นในบาลี
รู้ไหมนี่นิยามรัก...ฉบับพกลม
*** ก็แค่มุมมองหนึ่ง...
	ไม่ได้คิดหักล้างมุมมองความรู้สึกของใคร ใคร
	ใช่...ความรักคือสิ่งดีที่สุด...และผู้คนปรารถนา
	เราจะทำได้ดีแค่ไหน
	อยู่แค่  ใจ   สิ่งเดียวเท่านั้น
	ไม่ใช่  กรอบ   ของคำว่า  นิยาม