เธอเคยถามเหตุผล ว่าทำไมฉันถึงทนเธอได้ ในแบบนี้ ทั้งที่เธอเองก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นผู้ชายที่แสนดี หน้าตาก็แสนเชยแบบนี้..ทำไมฉันต้องทน ฉันเองก็เป็นผู้หญิงปากแข็ง... ไม่กล้าบอกไป เพราะกลัวใจจะสับสน กลัวว่าจะเผลอใจให้กับใครบางคน กลัวกับเหตุผล...ของคำว่าผูกพัน แต่วันนี้ ... หัวใจฉันมันเริ่มอ่อนแอ เมื่อคนที่แสนแคร์...ทำให้เริ่มไหวหวั่น เมื่อเขาก้าวเข้ามา ทำให้ลืมความรักที่เคยให้กัน แล้วเธอก็ลืม ความผูกพัน ลืมคนร่วมฝันที่เคยมี จะบอกว่ารักเธอ จะช้าไปไหม ? จะบอกว่าเธอที่สุดแล้ว หัวใจของคนทางนี้ จะเป็นไปได้ไหม...คนดี ว่าเราจะกลับมาตรงนี้...ตรงที่ ที่ เราเคยมีกัน ต้องทนฝืน กับคำว่าลา โดยเธอไม่ต้องเอ่ย ความห่าง คือ คำเฉลย ว่าไม่รักฉัน คนเจ็บคงมีคนเดียว คือคนที่เธอเคยผูกพัน ฉันคงมีค่า แค่คนเคยร่วมฝัน ที่ไม่เหลือความผูกพัน เอาไว้เลย
3 กุมภาพันธ์ 2549 15:52 น. - comment id 557973
จากบรรทัดฐานของตัวเอง คนปากแข็งมักจะใจอ่อนนะคะ หายไปนาน กลับมา อย่าเพิ่งเศร้านะคะ เพราะว่ารัก คำเดียวนี่แหละค่ะ
3 กุมภาพันธ์ 2549 15:56 น. - comment id 557974
เพราะว่ารัก... มอบใจภักดิ์...ให้แด่เธอเสมอมั่น แม้ห่างไกลในหนทางยังมีกัน เป็นนิรันดร์...ในรักของสองเรา... เพียงคำนี้คำเดียว *รัก*
3 กุมภาพันธ์ 2549 16:59 น. - comment id 558001
ถูกต้องขอรับ ถูกต้อง