ทุกคราใกล้หัวใจยิ่งหนาวเหน็บ ใกล้แล้วเจ็บแต่ส่วนลึกยังหวามไหว ตัวอยู่ใกล้ไม่เคยรู้ว่าห่วงใย ใกล้หรือไกลนั้นไซร้ใช่ต่างกัน จึงขอใกล้ได้ชิดแม้นิดหนึ่ง ได้คิดถึงสักน้อยไม่คอยฝัน อยู่ในโลกความจริงทุกเสี้ยววัน พร่ำรำพันชอกช้ำก็จำทน อาจเพราะเธอมีค่ากว่าที่รู้ จะขออยู่เคียงข้างทุกแห่งหน กำลังใจให้เธออย่ากังวล แม้ทุกข์ทนขอใกล้ไม่ห่างไกล
1 กุมภาพันธ์ 2549 17:04 น. - comment id 557399
แม้ว่าใกล้ใจต้องเจ็บยังเก็บไว้ ขอชิดใกล้ดีกว่าไกลในทุกหน เพราะยามใกล้แม้นว่าใจเจ็บในตน แต่กมลก็อยากใกล้ไม่ไกลกัน ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ แต่ไกลกันก็ใช่จะไม่เจ็บนิ จริงไหม
1 กุมภาพันธ์ 2549 21:53 น. - comment id 557466
นะ แสดงว่าเป็นคนชอบเจ็บล่ะซิ่ อ่ะ น่ากลัวจังเลย อย่างนี้ซิ่น่ากลัว กลอนผมไม่น่ากลัวหรอก
2 กุมภาพันธ์ 2549 11:19 น. - comment id 557570
ผู้หญิงไร้เงา ช่ายจะใกล้ รึ จะไกล ก้อเจ็บทั้งนั้น งั้นอยู่ใกล้ดีกว่า เฮ้อ... Mission to Mar อ่ะ...เข้าตัวเลยเดะ... ก้อกลอนมันพาไปนิ ทำไงได้ แต่ว่า...เค้าน่ะว่ากันว่า... ผู้หญิง น่ากลัวววว...อิอิอิ...รึปล่าวววว ???
2 กุมภาพันธ์ 2549 12:06 น. - comment id 557581
ผมว่าอยูใกล้คนที่เรารักไม่เจ็บหรอก แตถ้าอยู่ใกล้แล้วทำเฉยกับเรา เจ็บมากกว่า
2 กุมภาพันธ์ 2549 16:02 น. - comment id 557693
คุณคนคนหนึ่ง คงงั้นมั้ง เศร้าจังงงง...