โอ้ลมหนาวโชยเอื่อยเลื้อยลัดป่า แทรกพนาเซาะดอยดูหงอยเหงา เปลวหมอกแผ่คลุมครึ้มดูซึมเซา เพียงสองเราเดินคล้องประคองเคียง สุริย์สีสิ้นแสงแฝงภูผา ศศิธรหลบหน้าลับตาเลี่ยง มีแต่ดาวพร่างพราวนภาเพียง ที่มาเรียงล้อเราไม่เหงาใจ ไม่อยากให้คืนนั้นมันสิ้นสุด แต่จะให้ใครฉุดก็ไม่ได้ ได้แต่เพียงมองตาด้วยอาลัย มิอยากให้วันเดือนเคลื่อนไปเลย เมื่อใดหนอจะได้กลับมารับขวัญ ชื่นชีวันขวัญชีวีของพี่เอ๋ย เมื่อใดหนอจะได้กลับมาชื่นเชย อิงเขนยโอบกระหวัด รัดนงคราญ
สร้อยแสงแดง 31 ม.ค. 2549 14:16 น. - ID 85913 
946
1
0
1 กุมภาพันธ์ 2549 13:03 น. - comment id 557260
...นึกถึงวันเก่าๆยามลมหนาวพัดผ่าน....สองคนแอบอิงกัน...ข้างกองไฟ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
