สุดสายน้ำคงยากหากหยั่งถึง และยากซึ่งนับดาวมากพราวใส สุดปลายฟ้ามิอาจรู้อยู่แห่งใด ดังกับใจคนนะ...ยากคะเน ฉันมอบรัก...และหวังดีเท่าที่ให้ แล้วเหตุใดรักนั้นกลับหันเห เป็นดั่งคลื่นเวียนวนจนรวนเร เหมือนน้ำเทลงทรายหายพริบตา
26 มกราคม 2549 20:19 น. - comment id 555821
สวัสดีค่ะ จิตมนุษย์นี้ไซร์ยากแท้หยั่งถึง เป็นความจริงที่กล่าวกันมานาน ไม่มีมาตราใดชั่งวัดตวงได้เนาะ
26 มกราคม 2549 23:05 น. - comment id 555868
ฉันมอบรักภักดีที่มีให้ ใยเธอนั้นไม่สนใจเลยหละหนา เหมือนดั่งเทน้ำลงตายนานมา ไม่เคยเปลี่ยนหรือฟื้นมาหาสักที ชอบบทที่สองจังเลยค่ะ
27 มกราคม 2549 07:19 น. - comment id 555919
27 มกราคม 2549 11:59 น. - comment id 555994
จริงด้วยสิค่ะ เหมือนยิ่งใกล้ยิ่งไม่รู้ใจเขา.. แต่พอห่างทำไม? เหมือนจะรู้ความเป็นเขา...
27 มกราคม 2549 14:22 น. - comment id 556040
มาอ่านขอรับ รูปน่ารักมาก
27 มกราคม 2549 15:06 น. - comment id 556051
สายนทีย่อมมิมีที่บรรจบ ดาวที่พบตอนค่ำยากนับได้ สุดปลายฟ้าหยั่งรู้อยู่แห่งใด เหตุไฉนเหมือนมนุษย์สุดเรรวน รักเธอจริง ฉันชอบมอบรักให้ และหัวใจของฉันไม่ผันผวน ยังเก็บคำที่เลิศล้ำไว้คร่ำครวญ คิดทบทวนทุกครั้งยังรักเธอ
27 มกราคม 2549 17:28 น. - comment id 556070
มาเยี่ยมคร้าบ ไม่เจอกันตั้งนานเลยคับ หวังว่าพี่สบายดีนะคับ เพราะว่า...ยาก...หากหยั่งถึง ว่าพี่สบายดีก่อ