..๏ ณ ขอบฟ้าแสนไกลในเวิ้งฝัน ลมเหมันต์โบกโบยให้โหยหา เปิดหน้าต่างรับแสงแห่งจันทรา มวลดารากระพริบพราวราวประชัน ร่ายลำนำขับกล่อมจากอ้อมใจ เพียงปรารถนาบางใครได้สุขสันต์ ผู้เดียวดายแอบเพ้อเผลอรำพัน รอเธอจูบรับขวัญทุกวันคืน หวังได้พบอีกคราใต้ฟ้ากว้าง ใจที่คว้างโศกศัลย์พลันสดชื่น หยดน้ำค้างดุจดาวพร่างพราวพื้น ปลุกใจตื่นราวสรวงร่วงลงดิน แม้นมิอาจรับรู้เธออยู่ไหน แต่ส่วนลึกหัวใจยังใฝ่ถวิล คนละฟากแห่งหนเกินยลยิน สายใยกลับมิสิ้นแหว่งวิ่นตาม ลมเหมันต์เจ้าเอยเราเปรยย้ำ นัยที่พร่ำประจักษ์รักล้นหลาม เฉกนภาเจิดจรัสรัตติงาม แลวับวามกระพริบพราวดั่งดาวเดือน ๚ะ๛
18 มกราคม 2549 14:34 น. - comment id 553964
สวัสดีค่ะ คุณอัลฯ เหงาใจจัง...อยากมองทุกสิ่งรอบกายได้วิจิตรอย่างนี้บ้างจัง...
18 มกราคม 2549 14:39 น. - comment id 553965
อ่านแล้วล่องลอยไปตามตัวอักษร ภาษาอ่อนโยนเหลือเกิน
18 มกราคม 2549 14:57 น. - comment id 553971
ฝากคำผ่านลมหนาว ฝากเรื่องราวผ่านดาวเดือน
18 มกราคม 2549 21:09 น. - comment id 554026
วันและคืนดวงดาวพราวเรียกขวัญ สะท้อนจันทร์เหมันต์พลันโหยหา ฝืนยิ้มรับขับลำนำย้ำอุรา ขอเพียงมาฝากรอยร้อยถ้อยคำ.แก้วประเสริฐ.
19 มกราคม 2549 08:31 น. - comment id 554075
ดูแลหัวใจ ที่ฝากไว้ที่สะเมิง.... ดึกดื่นคืนนี้ลมหนาวพัดโชยมา ฉันมองไปที่ขอบฟ้าเนิ่นนาน หน้าต่างห้องนอนเปิดต้อนรับแสงพระจันทร์ แสงเดือนกำลังประชันแสงดาว ก่อนหลับคืนนี้ใจฉันขอไปเจอพบเธอที่บนฟากฟ้าพร่างพราว จะนอนหลับไหลในอ้อมแขนของดวงดาว ให้เงาราตรีโอบล้อมหัวใจ ไม่รู้ค่ำคืนนี้ ว่าเธออยู่ตรงนั้น จะเห็นดาวดวงเดียวกันกับฉันไหม สักครั้งที่เธอเห็นแสงดาวทอประกาย ก็ยังเหมือนเราได้พบกัน ดึกดื่นคืนร้าง น้ำค้างยอดหญ้าคา ไหลลู่ลงมาสะท้อนแสงจันทร์ อยากหยุดเดือนดาวเก็บลมหนาวไว้นานนาน เพราะเธอจะมาอยู่ในหัวใจ
19 มกราคม 2549 08:36 น. - comment id 554077
สวัสดีครับ คุณอัลมิตรา ว่ากลอนคุณหวานแล้วนา ของคุณบินเดี่ยวหวานกว่า อิอิ คิดว่า..กำลังจะหัดต่อกลอนจากกระทู้คนอื่นน่ะครับ ผมไม่เคยต่อกลอนแบบนี้ คงต้องรอสักพักนะครับ..บอกตามตรงอยากเขียนมาก แหะ แหะ
19 มกราคม 2549 09:48 น. - comment id 554092
คุณแมงกุ๊ดจี่ .. เพราะว่ารอบตัวเรามีบรรยากาศระอุคุกรุ่น จึงทำให้เราอาจลืมมองบางอย่างที่สวยงามไปบ้าง บางที การอยู่อย่างสงบสงัด ทำให้เราได้ยินเสียงธรรมชาติ การมองไปโดยร้อยโดยที่หัวใจไร้อคติ ก็จะทำให้เห็นสิ่งสวยงาม คุณน้ำตาหมอก .. อัลมิตราฟังเพลงลมหนาวและดาวเดือนที่ขับร้องโดยคุณปนัดดา นั่งฟังอย่างสุขใจ ฟังเพลงและคิดภาพตามไปด้วย ผู้ประพันธ์เขียนได้ดีจริงๆ แวปหนึ่งในใจ อัลมิตราอยากทำได้เช่นนั้นบ้างค่ะ คุณextreme life.. แว่วเสียงจากลมหนาว บันทึกเรื่องราวด้วยดาวเดือน :) คุณแก้วประเสริฐ .. ไม่รู้ว่าคุณแก้วประเสริฐเคยฟังเพลงนี้หรือเปล่า อยากให้ฟังจังค่ะ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. ไม่ว่ากันหากจะมีบางใครแอบซุ่มซ้อมร้องเพลงนี้ เพราะว่าอัลมิตรายังปรารถนาที่จะได้ยินเสมอ แล้วจะคอยทวง.. ค่ะ คุณร้อยแปดพันเก้า .. หวานในถ้อยคำที่พร่ำหวาน หรือ หวานในเนื้อเพลงที่เป็นเค้าโครงเรื่อง ก็มิอาจเทียบเท่า สิ่งที่หวานละมุนอยู่ในหัวใจ ของผู้เสพย์ เขาว่ากันว่า .. คนใดฟังเพลงซึ้ง อ่านกลอนซึ้ง คนนั้นเป็นคนโรแมนติค อั่นแน่ !! แอบยิ้ม .. รู้น๊า มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
19 มกราคม 2549 11:39 น. - comment id 554119
คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้ นึกถึงเพลงเดียวกันเลย
19 มกราคม 2549 12:05 น. - comment id 554131
ไกลแสนไกลสุดโค้ง.........แสนไกล เพียงฝากลมลอยไป.........สุดหล้า ฝากความคิดถึงใคร.........คนหนึ่ง ฝากรักข้ามขอบฟ้า...........ฝากไว้ให้เธอ๚ะ๛
19 มกราคม 2549 12:00 น. - comment id 554143
กลอนสวยงามมากเลยค่ะ แล้วก็เศร้ามากด้วย
19 มกราคม 2549 12:32 น. - comment id 554147
คุณเจ้าพานทองหมายเลข ๔ .. เพลงนั้นแหล่ะค่ะ ที่เป็นพล๊อตของกลอนชุดนี้ คุณลมรำเพย .. ขอบคุณค่ะ คุณคีตนะ .. ..๏ ภายนอกยังหยอกเย้า..สราญรมย์ หากแอบแฝงทุกข์ระทม.....ท่วมท้น หน้าชื่นอกขื่นขม..............แสดงบท- บาทแฮ หมายยกจิตหลุดพ้น-.........ยากแท้เกินประสงค์ ฯ
19 มกราคม 2549 12:56 น. - comment id 554161
ท้ายบทของคุณ อัลมิตรา ลมเหมันต์เจ้าเอยเราเปรยย้ำ นัยที่พร่ำประจักษ์รักล้นหลาม เฉกนภาเจิดจรัสรัตติงาม แลวับวามกระพริบพราวดั่งดาวเดือน ๚ะ๛ ชมลมหนาวและดาวเดือน -------------------- ลมเหมันต์หมุนเวียนเปลี่ยนเสมอ ขอเพียงเธอคงมั่นวันคล้อยเคลื่อน อย่าเปลี่ยนแปรไปไกลใจลืมเลือน ให้เสมือนเคยเป็นดังเช่นเคย เป็นอย่างไรให้เป็นเช่นฉะนั้น แม้คืนวันผ่านไปใคร่อยากเอ่ย แม้ร่างกายจะแปรและล่วงเลย ได้เปิดเผยใฝ่ฝันสานกวี บทกาพย์กลอนสุนทรวาทะวาด ดารดาษยิ่งงามอร่ามศรี ประเทศใดไร้บททดทวี กลอนคงลี้หายวับไม่กลับคืน อ่านบทกลอนอ้อนออดตลอดบท อยากจะทดทวีวลีฝืน ด้วยยังใหม่ไม่คล่องต้องหยัดยืน ขอชมชื่น \"ลมหนาวและดาวเดือน\" บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๑๘ มกราคม ๒๕๔๙
19 มกราคม 2549 17:05 น. - comment id 554229
คุณคนตัวเล็ก .. ..๏ มิสร่างสูญบทกวียามคลี่ฝัน เถอะมาร่ายรำพันถ้อยฉันท์เพื่อน เพื่ออักษรศิลป์ไทยไม่ลางเลือน ยามวัตเถื่อนต่างแดนครอบแก่นใจ รอบตัวเรามากมีสิ่งสวยสด คราวปรากฏตรงหน้าอย่าสงสัย เดือนและดาวธรรมชาติวิลาสวิไล ส่องอำไพพิจิตรพิสดาร เปรียบเราเป็นกระต่ายน้อยที่คอยเก้อ เฝ้าฝันเพ้อมิหยั่งถึงสังขาร มองนภาเดือนดาวพราวตระการ จิตยังหาญคิดไขว่แม้ไกลตัว ลมหนาวและดาวเดือนดั่งเพื่อนย้ำ ทุกคืนค่ำแลไปไม่มืดสลัว ปราศตะวันเราเปรยมิเคยกลัว เพราะฝากตัวและใจไว้สะเมิง ๚ะ๛
10 กุมภาพันธ์ 2549 14:19 น. - comment id 559912
ยังความอบอุ่นในหัวใจ :]