สรวลเสียงสรนุกนี้ เสียงนวล เสียงโศกเรียมกำสรวล พี่เศร้า คราวเหินห่างเรียมหวน หอบเสน่ห์ มอบมิ่งสมรเจ้า จิตคล้อยคะนึงขวัญ ดวงจันทร์จรจากห้วง เวหน เหมือนพี่จากกมล หม่นไห้ หมอกคลุมม่านมณฑล สารทิศ นึกถนอมแนบใกล้ กลิ่นคล้ายเสาวคนธ์ คิดยามพักตร์นุชเคล้า เคลียหมอน ยังกรุ่นรอยอาวรณ์ ประหวัดไว้ หมอนนุชพี่แนบนอน หอมนุช แนบคิดจนหนักไข้ พี่คว้าครวญหา ดวงตามาต้องเนตร นวลผจง ใจสั่นเผลอพะวง ควั่งคว้าง เนตรขวัญกระพริบเดียวคง ปลิดชีพ พี่นา แม่ไม่รับรักร้าง ผ่าวร้อนทรวงตาย เราเหมือนกระต่ายตั้ง ตาแล กระจ่างนุชคือแข คู่ฟ้า ตาจักสื่อกระแส ถึงศักดิ์ นุชนา รักกว่าใครในหล้า ร่างแม้สลายสูญ ทูนความรักหนักนี้ หนอเรา เทียมทุกข์คือภูเขา เท่านั้น อิงอรแอบอรเอา- ใจแม่ เพียงหวั่นว่าฟ้ากั้น ก่อกั้นกำแพง
น้ำตาหมอก 11 ม.ค. 2549 17:51 น. - ID 85062 
1444
2
0
12 มกราคม 2549 12:26 น. - comment id 552719
ลงความคิดเห็นนิดนึง ฐานที่ชอบโคลงเหมือนกัน กากากาก่าก้า.......กากา คือว่า เวลาที่ลงโคลง ถ้ากำกับช่องไฟไม่ได จะอ่านลายตาค่ะ แต่อัลมิตราก็อ่านของคุณจนจบนะคะ ลองเติมจุดไข่ปลาดีมั๊ย เพื่อว่า เพื่อนท่านอื่นจะได้อ่านสะดวก :)
12 มกราคม 2549 12:29 น. - comment id 552722
เป็นโคลงที่ไพเราะมากค่ะ
12 มกราคม 2549 16:59 น. - comment id 552842
กากากาก่าก้า......กาการับทราบขอรับ คุณพี่อัลมิตรา กะแล้ว เพราะว่ามันทะแม่งๆ ตรงจุดไข่ปลา สวัสดีครับคุณพี่ลมรำเพย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
