ถนน วรรคที่สอง
`คนโง่ๆอย่างฉันจะรู้อะไร`
ถนนสายความรัก วรรคที่สอง
ตามครรลองของใจที่ใฝ่หา
ในวันหนึ่งเจอทางแยกแปลกอุรา
เลยแวะเดินเข้ามาข้ายังงง
แวะเข้ามาแล้วพบกับความสุข
ลืมความทุกข์บางอย่างที่มีได้
ถึงแม้มันจะไม่หมดเรื่องเรื่องหัวใจ
ก็ดีกว่าที่ใครเขาดูแคลน
เราแวะมาพักที่นี้นานมากแล้ว
กลัวน้องแก้วลำคลานพี่แล้วหนา
พี่อยากบอกพี่นี้ต้องขอลา
ไปแล้วหนาหาทุกอย่างที่ต้องการ
แวะอยู่นานเรากลัวตัดใจไม่ได้
กลัวจะคล้ายเรื่องเก่าของเราสอง
กลัวผิดหวังซอกซ้ำน้ำตานอง
กลัวว่าน้องมีเรื่องเหมือนอย่างเคย
ต้องขอบที่น้องเรียกให้พี่หยุดพัก
ขอบใจนักมากนะน้องสาวจ๋า
พี่ขอโทษวันนี้พี่ขอลา
ขอให้น้องโชคดีวันวิวาห์