หัวใจในสายลมหนาว

ลอยไปในสายลม

หัวใจหวั่นไหวในยามสายลมหนาว
พัดผ่านเอาเรื่องราวที่แสนปวดร้าวเดินทางไปไกลแสนไกล
ทิ้งไว้เพียงความสุขสมที่ขมขื่นอยู่ข้างหลัง
บอกทีซิ เจ้าสายลม เจ้าจักพัดพามันไป ณ ที่แห่งใด
 
คราวที่เจ็บช้ำน้ำตาร่วงรินได้ยินเสียงนั้นหรือไม่
เสียงแห่งความโหยหา ความอาทร ความห่วงใย พานพัดมาไกลแสน
รวมกับความเหน็บหนาวที่ทำใจให้ด้านชาต่อความรักมากมาย
แต่มันก็มิเคยพัดพาความรักไปให้ไกลจากใจได้เลย
 
โอ้ หัวใจเอ๋ย ไยเจ้ามิเคยเชื่อฟังคำพูดที่มันหลุดออกมา
คำพูดที่บอกไป แต่หัวใจดันไม่เคยรับฟัง ดื้อดึงทำตามอำเภอใจ
เมื่อไหร่หนอที่เจ้าจะทนรับความเป็นจริงที่ปากของเจ้าเอื้อนเอ่ยได้
เจ้าคงไม่รอให้ถึงฤดูหนาวอีกคราวหรอกนะ เพราะมันนานเหลือเกิน
 
สายลมเจ้าเอย ทำไมเจ้าไม่พัดความรักไปพร้อมกับเจ้าด้วย
เจ้าทิ้งมันไว้ด้วยเหตุอันใด และเจ้าทำแบบนี้เพื่ออะไร
เจ้าพัดมา สร้างความหนาวกาย และเจ้ายังสร้างความเหงาใจให้อีก
ทำไม เจ้าช่างไม่เห็นใจหัวใจรักดวงน้อยน้อยดวงนี้บ้าง
 
สายลมหนาวทำให้หัวใจหวั่นไหว
หนาวกายหนาวใจ แต่ไม่เท่าเหงาทรวง
รัก มีทั้งทุกข์และสุขปะปน มากมาย
แต่รักสลาย กลับมีเพียงน้ำตาหลั่งริน