(๑)... จักไม่เหลือเผื่อใจไว้ให้เจ็บ หากต้องเก็บซ่อนกมลฝืนทนเหงา ไม่อาจว้างข้างเคียงแค่เพียงเงา อยากมีเขาคอยอยู่คู่สรรพางค์ วันคืนผ่านนานเข้าใจเศร้าโศก ลมหนาวโบกดั่งมีดมากรีดร่าง เสียงระงมพ่นพล่ามไปตามทาง ร้องไห้พลางเหลียวลอบคนปลอบทรวง คงต้องยอมเจ็บบ้างในบางครั้ง อย่ามัวยั้งรั้งจิตตะขิดตะขวง ยอมพลาดบ้างมอบใจให้ใครลวง รักษาดวงแดอุ่นละมุนละไม ฯ (๒)... ห่มผ้าอุ่นกลับอุ่นไม่ถึงจิต คนสนิทเชยชิดจักมีไหม มาอุ่นทรวงให้ดวงรักพักหทัย มาจุดไฟคลายหนาวคราวระทม สักครั้งเถิดเปิดใจให้รักสู่ เฝ้าเรียนรู้ร้อนทุกข์ก่อนสุขสม ดีกว่าลมหนาวพัดซัดอารมณ์ จนจิตแยกแตกจมตมน้ำตา ฯ
กวีปกรณ์ 19 ธ.ค. 2548 03:40 น. - ID 84383 
1056
6
0
19 ธันวาคม 2548 10:12 น. - comment id 547570
...เจ็บ...
19 ธันวาคม 2548 13:00 น. - comment id 547635
นั่นซินะคะ ต้องมีบ้างที่อกหัd มิฉะนั้น ยากนัก ที่จะรู้จักรักแท้จริง ^_^
19 ธันวาคม 2548 13:38 น. - comment id 547645
มันคือตัวพี่ มันคือกลอนในแบบของพี่ พี่แต่งกลอนแบบนี้ มันกรีดไปถึงหัวใจ จริงๆ ขอบอกว่า นี่แหละ พี่เราเอง สุดยอดจริงๆ แต่งได้ไงเนี่ย ความรักที่มี ทำให้พี่แต่งได้นะ (คิดถึง เจ่ย อ่ะป่าว ตอนแต่งเนี่ย)
19 ธันวาคม 2548 17:57 น. - comment id 547725
อกหักเป็นอาการของรักร้าว อกหักพาเศร้าน้ำตาไหล อกหักพาเจ็บลึกถึงดวงใจ แต่อกหักก็ให้ความอดทน แวะมาทักทายคับ
19 ธันวาคม 2548 19:36 น. - comment id 547758
ชอบ ๆ เพราะมัก ๆ
19 ธันวาคม 2548 22:41 น. - comment id 547788
กร ยังไงก็ อย่าคิดมากไปเลย สักวันการรอคอย ย่อมมีวันมาถึง เชื่อเจนสิ ทำไมไหมความรัก ให้มีความสุขละ คิดว่าสุขใจที่ได้รัก ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีทางเป็นไปได้ ยังดีกว่า ที่ไม่มีใครให้รักไม่ใช่เหรอ กร คิดมาก แก่เร็วนะ จะหาไม่เตือน
20 ธันวาคม 2548 14:40 น. - comment id 547954
เธอจากไปไอหนาวก้าวเข้ามา จึงอ่อนล้าขาสั่นไม่ทันเห็น แต่ไม่นานคงหายคงคลายเย็น จนกลายเป็นฤดูร้อนได้ผ่อนคลาย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด