ทางสายหมอกระลอกพราวดาวแสงอุ่น ไอละมุ่นความเงียบเหงาเฝ้าถามหา ทุกก้าวย่างเพียงข้างเคียงกาลเวลา ใต้นภาล่องธาราเพียงเดียวดาย กลางแสงสีในแสงไฟใจเปลี่ยวเหงา ตัวว่างเปล่าแววตาเศร้าเหน็บหนาวกาย ทุกก้าวเดินเย็นเยือกไม่รู้คลาย ฝนโปรยปรายทางเลือนหายห่างคืนวัน เอื้อมมือคว้าเฝ้ามองหาคนเคียงใกล้ หนทางไกลเพียงอุ่นไอยังแค่ฝัน อาจไม่มีที่พักใจใครคนนั้น คงเพียงผันปันเปลี่ยนฝันเดี่ยวเอกา
17 ธันวาคม 2548 15:51 น. - comment id 547234
ฝันในสายหมอก ช่างเหงานัก ^_^
17 ธันวาคม 2548 16:46 น. - comment id 547268
ความเหงาในสายหมอกหยอกเมื่อไหร่ กับหัวใจที่สุดเหงาเศร้าถามหา ในบางครั้งที่รู้สึกนึกมีน้ำตา เพียงเวลาหมอกบังฝันพังไป
17 ธันวาคม 2548 17:51 น. - comment id 547289
ความเหงาไม่เข้าใครออกใคร
17 ธันวาคม 2548 19:03 น. - comment id 547294
ม่านหมอกโปรยชวนมองละอองขาว ดูพร่างพราวเป็นน้ำค้างกลางยอดหญ้า พริบระยับยามต้องแสงสุริยา หนาวกายายามเช้าคราวอรุณ หนาวลมเหนือเมื่อลมหนาวผ่านคราวนี้ คนอื่นมีคู่ใจให้ไออุ่น อิงแอบอกโอบฝันอันละมุน ได้เกื้อหนุนแทนหมอนตอนทิวา เมื่อความเหงาขื่นขมผสมหมอก น้ำค้างบอกว่าเราเศร้านักหนา แสงตะวันเฉิดฉายประกายมา คงพัดพาความเหงาเจ้าจางไป แวะมาอ่านผ่านมาแจมด้วยครับ
19 ธันวาคม 2548 15:14 น. - comment id 547675
เมื่อหมอกจางทางสว่างน้ำค้างเกาะ จะเดินเลาะไปทางใดก็ใกล้ถึง ยังมีหวังอยู่ในใจคนึง คงได้ซึ้งสักวันที่ฝันเอย