เหลือแต่เงา ภาพคนเคย ใฝ่ฝันหา เหมือนมายา ที่พร่าเลือน และจางหาย เคล้าโครงร่าง ไม่มีเหลือ แม้ร่างกาย เหมือนสลาย หายไม่หมด จนไม่มี นึกให้ดี ถึงได้รู้ คนเคยรัก คนที่หัก ดวงฤทัย ฉันคนนี้ ไม่มีเหลือ อันเยื่อใย ฤๅไมตรี เพราะไม่มี ความเป็นมิตร หยิบยื่นมา ด้วยเวลา ล่วงเลย และผ่านพ้น ใจของคน คือ..ฉัน แคบหนักหนา ให้ไม่ได้ มิตนไมตรี ละลานตา เป็นเพราะว่า กลัวยังรัก ยังผูกพัน