จะโอดครวญเพื่ออะไรไม่เข้าท่า ที่ผ่านมาไยไม่คิดให้ดีก่อน แม้คุกเข่าสักล้านครั้งนั่งเว้าวอน มิอาจหวนมาอาทรมาเห็นใจ ที่เธอทำมันเจ็บเกินกว่าเจ็บ เกินกว่าแผลที่เย็บมันปริใหม่ ก็เพราะรักจึงมิยอมให้อภัย เพราะห่วงใยจึงคิดแลกขอแยกทาง กี่ครั้งแล้วที่ให้เกินกว่าให้ จะกิ๊กใครกอดใครก็ใจกว้าง ทำไม่รู้ไม่ชี้เป็นคนกลาง ยอมเพราะร่วมกันวางอนาคต ครั้งที่หนึ่ง ครั้งที่สอง ครั้งที่สาม ครั้งที่สี่ มีมาตาม มันเหลืออด หัวใจคน มิใช่แมว ไม่ใช่มด มีกำหนดตามอารมณ์อันสมควร รู้จักรักไม่รู้จักทะนุถนอม เห็นว่ายอมยิ่งยำทำปั่นป่วน เห็นเคยได้คิดว่าได้ทุกกระบวน ถึงเวลาต้องโอดครวญบ้างสักที ปากเฝ้าเอ่ยเผยพร่ำคำว่ารัก แต่ต่างนักการกระทำ...มิคงที่ แม้ถึงคราวต้องร้าวรานดวงฤดี ก็ยังดีกว่าถูกหลอกไปวันวัน จะงอนง้อทำไมให้เหนื่อยเปล่า ยิ่งง้อยิ่งเห็นเงาโง่เขลานั่น ผิดหนแรกยังอภัยไม่ว่ากัน แต่หนนี้เกินจะกลั้น...ขอฉันไกล
9 ธันวาคม 2548 20:51 น. - comment id 545152
ดีครับ ถ่ายทอดความรู้สึกได้ดีครับ ครับ บางครั้ง อยากให้คนที่เราคบ เข้าใจความรู้สึกของเราบ้าง มิใช่เขาชอบคนที่รักเดียว ใจเดียว แต่เขากลับ ชอบทำตัวเป็นคนหลายใจ ไม่แน่นอนเอง ก้อดีครับ ทำให้เจ็บบ้างถึงจะดี แต่การทำอย่างนี้ บางทีเราอาจเจ็บได้ไม่แพ้เขา ทางที่ดีหาโอกาสคุยกันให้เข้าใจ ถ้าทำไม่ได้ ก้อคงต้องแบบนี้เหมือนกัน แวะมาอ่าน ผ่านมาแสดงความคิดเห็น
10 ธันวาคม 2548 05:53 น. - comment id 545224
สวัสดีค่ะ.... อกหักอักครั้ง (สิบครั้ง) ก็ยังไม่ตาย...อิอิอิอิอิ.. แวะมาป่วนเล่นค่ะ..... ....หนาวแล้วดูแลสุขภาพนะค่ะ.....
10 ธันวาคม 2548 09:50 น. - comment id 545256
10 ธันวาคม 2548 14:31 น. - comment id 545323
หนูไม่อ่านก็ได้ ดูสิแค่เข้ามาเฉยๆ ยังยกมีดขู่กันซะแล้ว
10 ธันวาคม 2548 17:36 น. - comment id 545345
ง้อครั้งที่1ง้อครั้งที่2ง้อครั้งที่3ง้อครั้งที่4ยังไม่ถึงครั้งที่5..6...7..8..9..10เลยน่ะนี่น่าจะง้ออีกสัก6ครั้งคงยกปืนขึ้นแทนยกมีดไหมค่ะนี่ ....ไม่เอ๊า...ไม่เอาค่ะ....หนูกลัว..... แซวกันเล่นๆๆแปะมาป่วนมาก่อกวนกันบ้างค่ะ
12 ธันวาคม 2548 11:49 น. - comment id 545574
เป็นงานที่บอกเล่าอารมณ์ได้ดีครับ พิเศษสำหรับบทจบ เขียนได้จบความนัก
15 ธันวาคม 2548 18:45 น. - comment id 546630
ผู้หญิงเป็นเพศที่มีความอดทนมากๆๆๆ แต่...ความอดทนมันต้องมีขีดจำกัด และมีที่สิ้นสุด เมื่อมันมาสุดทาง ไม่มีทางที่จะเริ่มใหม่ได้อีก ก้อต้องยอมที่จะเจ็บครั้งสุดท้ายและไม่ต้องเจ็บไปตลอดชีวิต...จะดีกว่ามั๊ย เพราะบางครั้ง คำว่าให้อภัยให้กันบ่อยไปก้อไม่มีความหมาย และไม่มีค่าเลยสำหรับใครบางคนที่ได้รับจนเห็นเป็นเรื่องชาชิน ทางสุดท้ายของคนที่โดนกระทำ คือ เลือกเป็นฝ่ายไป ถึงแม้จะต้องเงียบเหงาบ้าง บางเวลา...และให้เวลารักษาแผลใจก้อตาม จริงมั๊ยจ๊ะ..คุณนัทนิตย์ แต่งกลอนได้เข้าถึงความรู้สึกของใครบางคนเลยนะ...