เพียงเพราะเขาไม่อาจสนองตอบ มิอาจมอบความสุขทุกทุกอย่าง เธอจึงค้นคนรักมาจักวาง เพื่อชดเชยเส้นทางอันขาดตอน เธอจึงมาหลงใส่ใจในตัวฉัน เพื่อหมายมั่นปลดเปลื้องเรื่องเปราะอ่อน สถานภาพแห่งฉันเธอจัดวอน แอบซ้อนซ่อนปิดเก็บจนเจ็บทรวง ไม่ได้รับการรับรองของสังคม ด้วยเธอข่มสภาพการณ์ทุกท่าท่วง ครอบครัวเธอดูแลไว้ใช่สิ่งลวง แล้วคอยห่วงหลงรักฉันปักใจ หากเป็นเพียงคนลับเธอจับวาง แล้วปิดพรางเก็บงำช้ำอ่อนไหว ทดแทนรักขาดหายจากบางใคร ขอเมินไม่รับบทนั้นทุกขั้นตอน คงเห็นฉันเป็นของหวานวางให้ชิม พอเพียงอิ่มสานเยื่อใยใจออดอ้อน เครื่องชดเชยไม้ประดับกับใจวอน ไม่อาจเปล่งสะท้อนความงามใด หยาดน้ำตาหยดท้ายสุดหยุดความฝัน ขอรั้งยั้งสัมพันธ์อย่าหวั่นไหว เพียงเพื่อนพบคบหาอย่าใส่ใจ อย่าเป็นใครที่ซ่อนเก็บเจ็บช้ำเกิน.
7 ธันวาคม 2548 22:33 น. - comment id 544568
เมื่อพบแรกแปลกหน้าพาฉงน ดูน่ามนชวนมองต้องหลงไหล พอหลวมตัวเธอนั้นพลันลาไกล เหตุไฉนใดเล่าน่าเศร้าจริง ฯลฯ
7 ธันวาคม 2548 22:56 น. - comment id 544574
อย่าเห็นฉันเป็นเงาเข้าแทนที่ คนคนนี้มีหัวใจใช่สิ่งของ อย่ามาจับวางไว้ตามใจปอง ขอวิงวอนอย่ามองเป็นของตาย ไม่ได้รักก็อย่ามาสนใจเพียงแค่อยากมีใครสักคนเท่านั้น
7 ธันวาคม 2548 23:30 น. - comment id 544579
**ถ้าจะซ่อนขอซ่อนให้ล้ำลึก ขอเพียงใช้ความรู้สึกนึกโหยหา ซ่อนเธอไว้ในใจตลอดมา มิหวังว่าให้ชอกช้ำระกำเจน ด้านสังคมที่มีเป็นเงาอยู่ รู้ทั้งรู้ว่าไม่เหมาะเพราะว่าเห็น แต่ใจจริงที่ให้ใช่เหลือเดน เพราะฉันเห็นเธอก็คนดลฝังใจ
8 ธันวาคม 2548 04:03 น. - comment id 544596
ใครกันละค่ะ ที่อยากเป็นนางรอง.. แสงไร้เงาเองก็อยากเป็นนางเอกค่ะ.. ...number one....
8 ธันวาคม 2548 09:12 น. - comment id 544643
เพียงบทหนึ่งที่ได้รับประดับฉาก ไม่ได้มากบทแสดงแห่งความฝัน เพียงแค่เดินมาพานพบประสบกัน แล้วก็พลันจบบทลงตรงฉากนั้น เหมือนดาราดวงน้อยคอยแย้มแสง ส่องสู้แรงแสงจันทร์อันเฉิดฉันท์ ประกายนิดหรือจะคิดเทียมแสงจันทร์ ดาวน้อยพลันหล่นร่วงจากห้วงฟ้า เหมือนดอกหญ้าไร้ค่าราคาถูก คนไม่ปลูกหรือดอมดมชมดอกหญ้า เทียบไม่ได้กับไม้อื่นดูชื่นตา เมินดอกหญ้าที่สะพรั่งอยู่ข้างแปลง เหมือนเธอฉันพานพบประสบพักตร์ เริ่มรู้จักแล้วรักแล้วหน่ายแหน่ง เป็นไปตามบทบาทการแสดง เพราะถูกแซงด้วยตัวเอกเฉกเช่นกัน
8 ธันวาคม 2548 09:33 น. - comment id 544657
พี่พุดว่าบทนี้พี่ชายต้องอยากครวญ เพลงนี้แน่นอนเลยค่ะอิอิ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song48.html รู้รู้อยู่ มิควรคู่ กับจอมใจ วาสนาเราแสนไกล หนักหนา แต่ความรัก หักฉันใดไม่เลือนลา แค่เพียงไม่เห็นดวงหน้า เหมือนว่าจะบ้าตาย สุดเหลือ จะบอกเขา ให้เข้าใจ ว่าเรา รักเท่าใดจริงแค่ไหน ทั้งใจและกาย ให้คิด เลิก รัก ไปเหมือนให้ตาย มันโหดร้ายเกินไปแก้วตา จอมใจไม่รัก ก็ไม่ต้องรัก ต้องฝืน จอมใจไม่ชื่น ก็ไม่ต้องฝืน เวทนา เพียงแต่ขอ ให้พี่รักภักดีสุดา ก็สุขอุราเป็นวาสนา พี่นัก ใจเธอนั้นจะรักชอบมอบผู้ใด จะเป็นของใครเมื่อไหร่ ไม่ห่วงเลยที่รัก ชาตินี้ พี่ น้อย บุญนัก เจียมตนสู้ข่มรัก สร้างกุศล รอชาติใหม่มี จอมใจไม่รัก ก็ไม่ต้องรัก ต้องฝืน จอมใจไม่ชื่น ก็ไม่ต้องฝืน เวทนา เพียงแต่ขอ ให้พี่รักภักดีสุดา ก็สุขอุราเป็นวาสนา พี่นัก ใจเธอนั้นจะรักชอบมอบผู้ใด จะเป็นของใครเมื่อไหร่ ไม่ห่วงเลยที่รัก ชาตินี้ พี่ น้อย บุญนัก เจียมตนสู้ข่มรัก สร้างกุศล รอชาติใหม่มี... คิดถึงมากน้องรัก พี่พุดจะพรากร่มรักไปหลายวัน เช้าที่10ค่ะเดินทาง คงได้นั่งทอดตา ดูรัศมีแดดเช้าสีทอง อันแสนงามผ่องพรายพรรรณราย ในม่านมเมฆ ราวเสกสายแสงแสนหวานปานเรียวรุ้ง เป็นช่อชั้นดั่งเมืองสวรรค์ ในจิตนิรมิต คิดไป ให้ฝันไสวแจ่มจรุงเลยค่ะ จะคิดถึงนะคะน้องรักคนดีรัศมีตะวัน อัน.. อ่อนอุ่นโอบเอื้อทุกดวงใจ ในร่มรักเรือนไทยเรือนทอง มิ่งมิตรแห่งผองเราค่ะ
8 ธันวาคม 2548 09:37 น. - comment id 544658
บางช่วงชีวิต ..ก็ต้องยอมรับบทบาทของตัวประกอบ..เพื่อให้เรื่องดำเนินไปอย่างสมบูรณ์ค่ะ.. เศร้าเนอะ..
8 ธันวาคม 2548 17:29 น. - comment id 544824
จะมีสักกี่ใคร ที่จักได้อะไรดั่งใจปรารถนา ทุกรอบวงของเวลา บางทีก็เวียนมา ไม่สมบูรณ์ *เมื่อไม่อาจเป็นได้ดั่งใจหวัง และไม่อาจรับได้ในสิ่งที่เหลืออยู่ ตรองแล้วไม่พอต่อการเสียสละความยึดมั่น ก็คงต้องทำในสิ่งที่สุขใจมากกว่า* สวัสดีครับ