พยายาม...

พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร

     อยากแต่งกลอน เป็นภาษา ของดอกไม้
จะบอกได้ ว่าหอมหวน ขนาดไหน
เกสรเจ้า ลอยระร่อง ลู่ไปไกล
สื่อความใน ว่าหอมหวน หน้าติดตาม
     แต่เสียดาย น่าสลด ใจดวงนี้
เหมือนจะมี ภัยพิบัติ ให้ขัดสน
แต่งเท่าไร ก็ไม่ได้ โอ้ใจคน
อยากจะค้น ดูให้ทั่ว ว่าทำไม
				
comments powered by Disqus
  • น้ำแข็งไส

    12 พฤศจิกายน 2548 19:23 น. - comment id 528637

    อ่ะนะ  ตรงดีจัง เอาน่าเดี๋ยวก็ทำได้11.gif
  • tiki

    12 พฤศจิกายน 2548 16:19 น. - comment id 534717

    พยายามไปเรื่อยๆนะคะ
    
    ตอนแรกๆก็ยังไม่ค่อยชินกับการสัมผัสใน
    ด้วย พยัญชนะ หรือสัมผัสสระ
    
    แล้วก็ยังไม่ค้น กับการสัมผัสระหว่างบท
    
    ครั้นวันหนึ่ง
    ใจอันคุ้นชินก็จะ
    สามารถทำให้เราแก้บทกลอนในใจ
    ได้
    
         ปล่อยดวงจิตคิดเรื่อยมิเฉื่อยดอก
    จิตจะบอกบ่มกลอนเริ่มตอนไหน
    ครั้นเมื่อคุ้น..ถ้อยคำ..จำในใจ
    กลอนจะไหล..เรื่อยมา..ถ้าจับทาง
    
    .....เมื่อแรกเริ่มประเดิมกับกลอนกร้าว
    อาจเป็นเรื่องรักร้าวคราวเหินห่าง
    เขียนรักช้ำชำนาญกานท์จับวาง
    อาจเปลี่ยนข้างหวานละม่อมละมุนทรวง
    
    
    ขอมอบให้สองบทนะคะ
    ยินดีที่ได้เข้ามาอ่านความในใจค่ะ
    ทิกิ
  • แส

    12 พฤศจิกายน 2548 23:31 น. - comment id 534830

    สู้ๆๆๆค่ะ
    
    แวะมาเป็นกำลังใจค่ะ36.gif
  • แสงไร้เงา

    12 พฤศจิกายน 2548 23:32 น. - comment id 534831

    มาอีกรอบ  แสงไร้เงานะ ไม่ใช่แส
    ไปล่ะ.........
  • นักวิจารณ์

    13 พฤศจิกายน 2548 15:29 น. - comment id 537104

    ขาดสัมผัสระหว่างบท และก็ยังไม่ดีในเรื่องของความชัดเจนในเนื้อหา เข้าใจคิดการใช้คำ แต่อย่าให้มากจนขาดเรื่องราวในบทกลอน ลองคิดก่อนว่าต้องการสื่อในเรื่องอะไรนะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน