แม้วันนี้....ที่เธอ....อยู่ข้างฉัน เอื้อมถึงกันแต่ใจไปไม่ถึง คอยไขว้ขว้าตามเรียกหาอย่างดื้อดึง มาจุดหนึ่งจึงได้รู้สาสมใจ แม้รั้งไว้ได้เพียงกายใช่ใจอยู่ น้ำตาพรูหลั่งไหลใจหวนไห้ รัก ส่งไปไม่ถึงจึงจากไกล เจ็บปวดใกล้เกือบตายร้ายรุนแรง สัมผัสอุ่นเคยโอบรัดกลับเหน็บหนาว ใจร้อนผ่าวรู้แก่ใจใครแอบแฝง เปลี่ยนสีหน้าหลอกแววตาพาเคลือบแคลง ที่เสแสร้งแสดงออกบอกเป็นนัย อย่าให้ฉันรู้ ความจริง ยิ่งดีกว่า ขอบอกลา รัก ลวงใจเคยหวั่นไหว จบวันนี้เจ็บร้าวลึกนึกปวดใจ ดีกว่าไปเจ็บปวดร้ายเมื่อสายเกิน
7 พฤศจิกายน 2548 16:32 น. - comment id 528758
อย่าให้ฉันรู้ความจริงจะดีกว่า เมื่อเธอไม่มีอุราจะมอบให้ ก็แค่นี้พอแล้วจะทำใจ ดีกว่าเอ่ยอะไรให้รู้จริง แต่งได้ดีค่ะ ชอบจัง
7 พฤศจิกายน 2548 01:50 น. - comment id 533728
แต่งได้ซิ้งจริงๆแลยค่ะ ถ้าขอยืมไปใช้จะไหมเอ๋ย???? แวะมาทักทาย คลืนรบกวน
7 พฤศจิกายน 2548 07:37 น. - comment id 533749
อรุณสวัสดิ์ค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem82259.html ในความคิดเห็นที่หนึ่ง ที่ชื่อมั่วนิ่ม ไม่ใช่อัลมิตรา ค่ะ
7 พฤศจิกายน 2548 11:42 น. - comment id 533801
เค้าเรียกว่า ... อยู่ใกล้แต่ใจห่าง รักลาร้างใจหวั้นไหว อย่าบอกรักหากไม่มีใจ ขอจากไปดีกว่าฝืนทนกัน