เห็นความรักกวักมือเรียกที่ปลายฟ้า ใจสั่นพร่าหวามซ่านสะท้านไหว ละลอยลิ่วปลิวล่องทำนองใจ ส่ายแกว่งไกวกับเพลงใบไม้พรม ความคิดถึงเจ้าเอ๋ย ... อย่าซ้ำหนัก โอบกอดรักรัดแน่นเกินใจข่ม หายใจแทบสะดุดสุดอารมณ์ อย่าโถมถมได้ไหมหัวใจเอย เมื่อความรักมาเยือนเหมือนเตือนจิต ข่มไม่มิดสักทีที่รักเอ๋ย จะบอกตัวกับหัวใจอย่าไหวเลย กลับเอ่ยเผยความในใจมากมายจริง อยากใกล้มากกว่านี้ที่เคยใกล้ เพียงฝันใฝ่อยากสัมผัสอยากซบผิง อยากหายหนาวคราวหนาวเข้ามาอิง จนยากนิ่งแอบยิ้มกริ่มคนเดียว อยากได้คืบแล้วเอาศอกบอกว่าอยาก คลั่งพลุ่งยากคุมได้ใจแลเหลียว นึกถึงหน้าน้ำเสียงอุ่นวุ่นจริงเชียว เกินหน่วงเหนี่ยวพร่ำเพ้อละเมอไกล เห็นความรักกวักมือไหวที่ปลายฟ้า นี่แหละหนาพิษรักจักคว้าไขว่ ออกคำสั่งคำสุดท้าย ณ หัวใจ หยุดอ่อนไหวสักครา ... อย่างอแง.
6 พฤศจิกายน 2548 21:22 น. - comment id 533669
กลอนหวาน น่ารักมากเลยครับน้องรุ่ง พี่ชอบกลอนบทนี้นะ หั้ยเพ่เมกได้ป่ะ คริๆๆ ดูบอลจบแล้ว จะเข้ามาเม้นท์บทอื่นนะ รอก่อนหล่ะ อย่าหลับก่อนกันนะครับ ฮิๆๆ +-*-+ +-* ปู๊ชายอารมดี๊ดี *-+ +-*-+
5 พฤศจิกายน 2548 09:33 น. - comment id 535242
ตั้งแต่เกิดมา ความรักยังไม่เคยกวักมือหาเราเลย เรื่องมันเคร้า แวะมาทักทายค่ะ
5 พฤศจิกายน 2548 09:57 น. - comment id 535245
อิอิ หัวใจงอแงเหรอคับ เอามาฝากผมเลี้ยงดูก็ได้นาคับ เดี๋ยวดัดนิสัยให้ หุหหุหุ
5 พฤศจิกายน 2548 10:40 น. - comment id 535252
โอ้ว.....เพราะมากกกก เพราะอะไร ถึงแต่ง 555555 ชะอุ้ย (ย้อเย่น)
5 พฤศจิกายน 2548 11:31 น. - comment id 535258
ความรักเจ้าขาจู่ๆก็มาไม่ทันตั้งตัว เพียงพบหน้าตาะสบตาหัวใจเต้นรั้วๆ ความรักยากนักที่จะเข้าใจ ห้ามไม่ให้ใจอ่อนไหวก็ยากจริงๆ
6 พฤศจิกายน 2548 19:57 น. - comment id 535454
อยากได้คืบแล้วเอาศอกเฝ้าบอกรัก ให้หยุดพักนานนานอย่าแหนงหน่าย มิฉะนั้นเราต้องเศร้าเฝ้าเดียวดาย เมื่อใจชายที่เรารักไม่ภักดี นารีแบบคุณไม่ไร้ใจหรอกค่ะ เพราะวันก่อน คุณยังบอกคิดถึงผู้หญิงไร้เงาอยู่เลย อิอิ คิดถึงคุณเช่นกันนะค่ะ