ในแววตาที่หมางเมินไกลเกินคิด เร้นซ่อนปิดความนัยไม่บอกฉัน ในคำพูดที่หยาบย้ำช้ำใจกัน ใครคนนั้นเสแสร้งแกล้งทำไป ในสัมผัสรุนแรงแฝงนัยซ้อน ใครจะรู้เธอซ่อนใจที่อ่อนไหว ในดาวที่เคยชี้มองส่องฟ้าไกล เธอแอบแฝงหัวใจใส่ดวงดาว ในความทุกข์มีสุขล้นปนอยู่ ไม่เคยรู้แม้ผ่านผันกี่วันหนาว ในเวลาน้อยนิดคิดว่ายาว ที่ปวดร้าวกลับหายละลายเลือน คนที่เคยชิงชังในครั้งก่อน เคยขอดค่อนดุจคมมีดที่กรีดเฉือน มัจจุราชแห่งความตายได้มาเยือน ฉายท้องฟ้าแปดเปื้อนเกลื่อนดาวแดง เพิ่งจะรู้ความรักหนักเพียงนี้ เมื่อตอนที่ดาวสู่ดินไร้สิ้นแสง เหลือเพียงแผลเสียดใจให้ทิ่มแทง ที่เสแสร้งต่อกันจนวันตาย
12 ตุลาคม 2548 13:01 น. - comment id 526345
สวมบทบาทนางพญาซ่อนราคะ ลมแรงหลบลดละกลัวจะเห็น เพียรบังตาซ่อนหางแปลงร่างเป็น แต่ระเหยกลิ่นเหม็นขจรขจาย รูปไม่งามทรามจิตมีฤทธิ์อวด เวลาชวดชู้ชมมิสมหมาย หวนกลับร่างด่าซ้ำลืมคำอาย นางมารร้ายสักวันคงได้ลงโลง เปลี่ยนผู้ชายเหมือนกระดาษสะดวกใช้ ชอบของใหม่จูงจมูกเป็นโขยง แผลที่ซ่อนกลัวเกิดการเปิดโปง ซ่อนเล่ห์โกงบิดเบือนเกลื่อนมายา ตีหน้าเศร้าเล่าเรื่องเท็จเสร็จร่ำไห้ ทำหน้าใสใจซื่อสื่อภาษา จนพวกพ้องเสื่อมสิ้นสูญศรัทธา ยังตั้งหน้าอวดท่า...ค่าไม่มี สักวันหนึ่งผลกรรมที่ทำเกิด ความจริงเปิดเห็นชัดความบัดสี จะเห็นหัวเห็นหางนางกาลี สิ่งดีดีไม่เคยทำ...รับกรรมไป ท้ายสิ เธอคือใคร ..... ไม่รู้จะบอกให้ เธอคือ .... ไม่บอกดีกว่า อยากรู้ต้องไป http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem79502.html
6 พฤศจิกายน 2548 20:04 น. - comment id 533649
ขอบคุณค่ะสำหรับบทกลอน ให้ความรู้สึกรุนแรงดีจัง