...วันนี้ที่ฉันอ่อนล้า คำถามมากมายออกมาพร้อมน้ำตาใส..ใส ทำไมหนึ่งคนที่ให้รักอย่าหมดหัวใจ อีกคนถึงพยายามถอยห่างออกไป..ไกลทุกที ...ความรักเล่นตลก..อะไรนักหนา ฉันถึงต้องเจ็บซ้ำหลายครั้ง - หลายครา...แบบนี้ แค่อยากตัดใจ..ไปเริ่มต้นใหม่กับวันดี..ดี แต่ต้องย้อนมามองถึงเรื่องราวที่เคยมี..ทุกเวลา ...เข็ดแล้วกับคำว่า..รักของคน..บางคน ที่ทำให้ฉันสับสน ..เจ็บจนปวดร่า ลืมเถอะนะ ลมที่เค้าเคยเอยคำพร่ำสัญญา วันนี้ที่เค้าไปคงไม่หวนกลับมา..เหมือนสายลม.. บอกตัวเองให้ไปจากตรงนี้ แต่ไม่รู้เหมือนกัน ....ว่าเมื่อไหร่จะไปจากมันได้สักที....
3 ตุลาคม 2548 22:27 น. - comment id 522584
วันหนึ่งปลาวาฬคงเจอลมอุ่นๆที่พัดมาแล้วเก๊าะหยุดอยู่ที่ปลาวาฬ... ว่าแต่ลมมานจะหยุดอยู่ก่าเรายังไงว๊า เก๊าะ..ปลาวาฬออกจะน่ารักนี่นา... .. ..สู้ๆสู้ตายคร๊า กลอนเพราะเรื่อยยยยเร๊ยยย
4 ตุลาคม 2548 00:25 น. - comment id 522616
เคยเป็นเหมือนกันค่ะ เศร้าจังเลย ช่วงนั้น เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณปลาวาฬสีน้ำเงิน
4 ตุลาคม 2548 11:52 น. - comment id 522723
คนดี...กาลเวลาจะ สอนเราให้บทเรียนเรา ให้เรียนรู้คำว่ารักค่ะ *รักที่มากนิยาม* แต่...ท้ายสุด..สุดท้าย.. คือ บ่วงพันธนาทุกข์ค่ะ อยู่ที่เราจะรุ้หยุดฤาไม่ค่ะ ฤาว่าจะเรียนรู้รักเย็นให้เห็นงาม ในท่ามทุกข์ทนหม่นไหม้เพียงใดค่ะ พี่พุดอธิษฐานจิต ให้น้องรักค้นพบคนที่ใช่ในชีวิต และ รู้ใช้รักเป็นพลังในทางสรรสร้าง คืนกลับแด่โลกงามค่ะ และ... ให้เป็นประดุจดั่งคู่ธรรมคู่ทอง ที่จะมิพากันทุกข์วนว่ายเร่าร้อน หากพากันลอยล่อง ไปสู่..*ความรักนิรันดร์* อันคือความวาง ว่าง กระจ่างไสว ไปตราบชั่วนิจนิรันดร์นะคะคนดี ที่พีพุดแสนรักและห่วงใยค่ะ ในนาทีนี้นะคะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song824.html หนี้รัก ปุ้ม อรวรรณ เย็นพูนสุข หากจะรักแล้ว รักใครก็จงรักเถิด ความรักบรรเจิด พริ้งเพริศหนักหนา ชีวิตคนเรา มันสั้นเหลือคณา อย่ารอช้า ปล่อยเวลาให้ผ่านไป หากมีหนี้แล้ว ขอให้เป็นหนี้รักเถิด ดอกเบี้ยที่เกิด คือพลังรักพิไล รักเธอเสมอ รักเธอจากดวงใจ ยอดพิสมัย หลอมอยู่ในกายเธอ หากวันใด ที่แสงทองของชีวิตผ่าน โลกตระการ จะมืดครึ้มหมองเหม่อ วาระนั้น จะได้อดีต ไฟรักปรนเปรอ หล่อเลี้ยงบำเรอ ต่อชีวิตให้ชื่นบาน หากเป็นหนี้แล้ว ขอให้เป็นหนี้รักเถิด หนี้รักบรรเจิด พริ้งเพริศ แสนหวาน รักกันเสมอ แม้เวลาพ้นผ่าน สองเราสราญ เพราะหนี้รักสลักใจ หากวันใด ที่แสงทองของชีวิตผ่าน โลกตระการ จะมืดครึ้มหมองเหม่อ วาระนั้น จะได้อดีต ไฟรักปรนเปรอ หล่อเลี้ยงบำเรอ ต่อชีวิตให้ชื่นบาน หากเป็นหนี้แล้ว ขอให้เป็นหนี้รักเถิด หนี้รักบรรเจิด พริ้งเพริศ แสนหวาน รักกันเสมอ แม้เวลาพ้นผ่าน สองเราสราญ เพราะหนี้รักสลักใจ... ด้วยรักมากค่ะ
4 ตุลาคม 2548 12:04 น. - comment id 522727
วันนี้ที่ฉันดูอ่อนล้า แถมเจ้าน้ำตาก็พาจะมาไหล ยิ่งกว่านั้นความทรงจำกระหนำใจ ให้คิดถึงคนเคยห่วงใยที่ไม่เคยรักใคร่..จริงจัง ชอบกลอนนี้จัง โดนใจ
4 ตุลาคม 2548 17:27 น. - comment id 522858
เศร้าจังเลยจ๊ะน้องรัก แม้เป็นเพียงสายลมที่พัดมาเจอกันเพื่อพัดผ่านไป ก็ขอให้เป็นสายลมอุ่นที่หมุนวนอยู่ในหัวใจนานเท่านาน
4 ตุลาคม 2548 20:50 น. - comment id 522943
ชีวิตของเราถ้าได้เจอลมแรงซะบ้าง ชีวิตของเราจะแข็งแกร่งขึ้นครับ
4 ตุลาคม 2548 21:15 น. - comment id 522965
ง่า ปลาวาฬอย่าร้องน้า เด๋วป่านร้องตาม หึหึ กลับมาก็พร้อคิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หาเพื่อนอีกครั้ง หลังจากที่หายไปนานแสนนาน ไปเยี่ยมป่านมั่งน้า จารอๆ จุ๊บๆ
4 ตุลาคม 2548 22:13 น. - comment id 522996
พี่เรน..มาเป็นกำลังใจให้นัฐ ..นะคะ ความรัก..ทำไมต้องใจร้าย .. บางที พี่เรน..ก็ไม่เข้าใจด้วยดิคะ.. พี่เรนอยากให้นัฐเข้มแข็ง ..และแกร่งอย่างที่พี่ชายชัยชนะ..บอกนะคะ.. .. เป็นกำลังใจให้นัฐน๊า ..
5 ตุลาคม 2548 11:01 น. - comment id 523296
หวัดดีค่ะ ปลาวาฬ ตังเมแวะมาทักทานนะ กลอนเศร้าจังเลยอ่ะ เอาใจช่วยนะ สู้ๆ
5 ตุลาคม 2548 19:32 น. - comment id 523561
หายไปนานเลยนะ กลอนเพราะจ้า